میلیونها سال قبل در اثر عقبنشینی آب دریاها و تغییرات جغرافیایی، ناگهان صخرههای عمودی و حیرتانگیز متئورا از دل دریاها سربرآوردند.
سفر به مکانی که بتوان کمی از دغدغههای روزمره زندگی فاصله گرفت و علاوه بر آن اتفاقات تاریخ را نیز کمی تجربه کرد یکی از خواستههای افرادی است که به سفر و تجربه تاریخ به صورت همزمان علاقه دارند.
به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، یکی از مکانهایی که هم میتوان از بودن در طبیعت لذت برد و هم حس خارقالعاده معنویت را تجربه کرد «متئورا» نام دارد که در کشور یونان واقع شده است. متئورا نام صخرههایی است که گفته میشود به دلیل وجود صومعههای فراوان فضایی صلحآمیز و آرامشبخش را برای بازدیدکنندگان و گردشگران فراهم آورده است.
این منطقه در دشت تسالی واقع شده و گفته میشود که نزدیک به هفت قرن پیش صومعههای معروف بر روی ستونهای سنگی به صورت دستساز ساخته شدهاند و قدمت آنها بین هزار تا دو هزار سال پیش تخمین زده میشود.
ویژگی این منطقه صخرههای آن است که نظریههای متفاوتی در خصوص نحوه شکلگیری آنها وجود دارد؛ گفته میشود میلیونها سال قبل در اثر عقبنشینی آب دریاها و تغییرات جغرافیایی، ناگهان صخرههای عمودی و حیرتانگیز متئورا از دل دریاها سربرآوردند.
از عجایبی که بازدیدکنندگان این منطقه از آن صحبت میکنند باید به صومعههایی اشاره کرد که توسط راهبان مسیحی بر روی صخرهها با حداقل ارتفاع ۴۰۰ متری ساخته شدهاند. این صومعهها که برای عبادت ساخته شده بودند با مجسمههای مذهبی، شمع و انواع نقاشیهای بیزانسی تزئین شدهاند و به راحتی میتوانند بازدیدکنندگان را مبهوت خود کنند.
راهبان مسیحی که در قرن ۱۱ میلادی که اغلب تارک دنیا بودند به غارهایی پناه آوردند که در این منطقه واقع شده بودند، این گروه پس از سالها تصمیم گرفتند محل عبادت خود را به غیر دسترسترین منطقه که بالای صخرهها بود منتقل کنند.
راهبان با ساخت صومعهها بر روی صخرهها سعی داشتند خود را از جهان و مردم جدا کرده و تنها به عبادت مشغول شوند که برای مدتها این ایده آنها عملی شد و آنها تنها از طریق طناب و سبد با دنیای بیرون خود ارتباط داشتند.
این منطقه به واسطه حضور صومعههای تاریخی در سال ۱۹۸۸ در لیست جهانی یونسکو به ثبت رسیده و همین امر استقبال بازدیدکنندگان و گردشگران را در سال به درصد بالایی رسانده است. گفته میشود در گذشته تعداد صومعهها به ۲۴ عدد میرسیده است اما در حال حاضر تنها ۶ عدد از آنها باقی مانده است.
صومعههایی که هنوز به عنوان پرستشگاه فعالیت دارند، «صومعه مقدس متئورن بزرگ»، «صومعه مقدس وارلام»، «صومعه مقدس روسانو»، «صومعه مقدس سنت نیکولاس آناپاوسا»، «صومعه مقدس ترینیتی» و«صومعه مقدس سن استفان» را شامل میشوند که در لبه شرقی دشت تسالی، رودخانه پینیوس و همچنین کوهستان پیندوس قرار گرفتهاند.
«صومعه مقدس متئورن بزرگ»، بزرگترین صومعه این منطقه است که در اوایل قرن ۱۴ ساخته شده و در حال حاضر در قالب موزه مورد بازدید قرار میگیرد. «صومعه مقدس وارلام»، دومین صومعه بزرگ پس از متئورن است و به افتخار سه اسقف ساخته شده که در سال ۱۵۴۸ پس از تکمیل شدنش تزئین و تجهیز شد.
«صومعه مقدس روسانو» در اواسط قرن ۱۶ میلادی و به افتخار یکی از زاهدان پارسا به نام باربارا ساخته شده است. «صومعه مقدس سنت نیکولاس آناپاوسا» نیز در قرن ۱۶ ساخته شده و دارای مجموعهای از آثار هنری ماندگار دوره بیزانس است که توسط تئوفانس نقاش معروف، نقاشی شده است.
«صومعه مقدس ترینیتی» یکی از منحصر به فردترین صومعهها است که در سال ۱۴۷۵ ساختمان اصلی آن ساخته شد و در سالهای ۱۶۸۴، ۱۶۸۹، ۱۶۹۲ و ۱۷۴۱مورد بازسازی قرار گرفت. «صومعه مقدس سن استفان» نیز در قرن شانزدهم ساخته شده و از بمبارانهای جنگ جهانی دوم نیز بینصیب نمانده است، این اتفاق باعث خرابیهایی در این صومعه شد که راهبهها آن را بازسازی کرده و در حال حاضر نیز مورد حفاظت قرار دارد.
انتهای پیام