در سال جاری در چهار قرق اختصاصی روباز، چهل گزی، دُربید در استان یزد و منصور آباد در استان کرمان ۹۳ پروانه شکار کل و قوچ وحشی صادر میشود.
مدیر کل حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست گفت: در سال جاری در چهار قرق اختصاصی روباز، چهل گزی، دُربید در استان یزد و منصور آباد در استان کرمان ۹۳ پروانه شکار کل و قوچ وحشی صادر میشود.
به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، شهابالدین منتظمی اظهارکرد: در سال ۱۳۹۹ بر اساس سرشماری های انجام پذیرفته، بنا به درخواست مدیران قرقهای اختصاصی برای تامین بخشی از هزینههای حفاظت و مدیریت قرقها در راستای بهرهبرداری پایدار با تایید ادارات کل حفاظت محیط زیست استان های کرمان و یزد و بررسی در کمیته فنی معاونت محیط طبیعی سازمان تصمیم به صدور پروانه شکار گرفته شد.
مدیرکل دفتر حفاطت و مدیریت حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست افزود: تعداد پروانه شکار صادره برای کل وحشی ۶۰ قطعه و قوچ وحشی ۳۳ قطعه در نظر گرفته شده و از این میزان پروانه صادره ۳۰ درصد در اختیار شکارچیان داخلی و بومی و ۷۰ درصد مابقی پروانه های شکار با مسئولیت قرق داران در نظر گرفته شده است که نظارت بر واگذاری پروانههای شکار با ادارات کل حفاظت محیط زیست کرمان و یزد است.
وی در ادامه گفت: اقداماتی حفاظتی و دستورالعمل صدور پروانه شکار کل و قوچ وحشی در قرقها که باید توسط قرقداران و ادارات کل حفاظت محیط زیست استانها اجرا شود نیز ابلاغ شده است.
مدیرکل دفتر حفاطت و مدیریت حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست اضافه کرد: بهصورت کامل و مستمر بر عملکرد قرقها نظارت شده است و صدور پروانه شکار در صورت تخلف احتمالی متوقف خواهد شد.
منتظمی تاکید کرد: با بررسی آمارهای سرشماری وضعیت حفاظتی و اقدامات صورت گرفته در قرقها سهمیه ۹۳ پروانه شکار به چهار قرق منصورآباد کرمان، چهل گزی، روباز و دُربید در استان یزد تعلق گرفته است و برای جاشلوبار استان سمنان پروانه شکاری صادر نخواهد شد.
وی درباره وظایف مدیران قرقهای اختصاصی گفت: همه مدیران قرقهای اختصاصی مکلف شدند تا ظرفیت برد قرقهای اختصاصی را بررسی و نتیجه آن را به ادارات کل حفاظت محیط زیست استان مربوطه اعلام کنند تا مبنای برنامهریزیهای آتی مدیریت حیات وحش در محدوده قرق اختصاصی قرار گیرد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان حفاظت محیط زیست، منتظمی در پایان اظهارکرد: سیاست سازمان تقویت قرقهای اختصاصی و استفاده از حفاظت مشارکتی در امر حفظ تنوع زیستی همراه با بهره برداری پایدار جوامع محلی از اکوسیستم است.
انتهای پیام