بیش از پنج سال پیش، برای اولین‌بار توافق‌نامه پاریس به امضاء رسید و هدف از آن تلاش جهانی جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای است و با مشارکت ملی بلندپروازانه و مصصم بیش از ۷۰ کشور و فراتر از تعهدات اولیه مندرج در توافق‌نامه مورد پذیرش قرار گرفته است.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA) به نقل از فیز، مقاله جدیدی که در مجموعه مقالات آکادمی علوم ملی منتشر شده است، استدلال می­‌کند که بودجه کربنی که این تعهدات بر آن متکی هستند، آخرین دانسته در مورد حلقه­‌های بازخورد قطب شمال را در نظر نمی­‌گیرد و رهبران جهانی را به تجدیدنظر در مورد صدور اهداف فرا می­‌خواند.

دکتر سو ناتالی، محقق اصلی و مدیر برنامه قطب شمال مرکز تحقیقات آب‌وهوایی وود ول، امریکای شمالی گفت: «گرم شدن قطب شمال یکی از بزرگترین خطرات آب‌وهوایی است، اما به‌اندازه کافی در پیش­‌بینی­‌ها و سیاست­‌های موجود آب‌وهوا گنجانده نشده است. برای ایجاد یک سیاست موثر جهت حل بحران آب‌وهوا ضروری است که ما وسعت کامل این مشکل را تشخیص دهیم».

طی یک دهه گذشته، گرم شدن سریع قطب شمال منجر به رکوردشکنی در امواج گرمایی سیبری، آتش‌سوزی شدید در شمال و آزادسازی مقادیر زیادی کربن در اتمسفر، از بین رفتن یخ­‌های دریای قطب شمال و تسریع در گرم شدن لایه منجمد زمین شد. لایه منجمد اعماق زمین قطب شمال که از هزاران سال پیش در حال تجمع و ذخیره کربن است، حدود دو برابر مقدار کربن موجود در جو زمین را دارد و با ذوب شدن آن کربن در جو آزاد می­‌شود. این انتشارها باعث تشدید گرم شدن هوا شده و به‌طور بالقوه منجر به افزایش تصاعدی انتشار و گرم شدن هوا در سال­‌های آینده خواهند شد.

این مقاله جدید نشان می­‌دهد بودجه‌بندی فعلی کربن قادر به پاسخگویی به این انتشار کربن از لایه منجمد زمین و حلقه‌­های بازخوردی خطرناک آب‌وهوایی نیستند.

دکتر راچل ترهارن، محقق مرکز تحقیقات آب‌وهوایی وود ول و کمک نویسنده این مقاله گفت: «بر اساس آنچه از قبل در مورد گرم شدن ناگهانی و آتش‌سوزی می‌­دانیم، این حلقه­‌های بازخورد به‌طور قابل­‌توجهی بازخورد گرم شدن لایه منجمد زمین و افزایش انتشار کربن را تشدید می­‌کنند.   ما یک بخش اصلی از معمای کربن را از دست خواهیم داد، مگر اینکه مدل­‌های ما این اثرات پیش‌بینی شده را در نظر بگیرند.»

به منظور حفظ دمای زمین زیر ۱.۵ یا ۲ درجه سانتی‌گراد، این مقاله به تصمیم­‌گیرندگان توصیه می‌­کند، جدیدترین دانش مربوط به انتشار کربن قطب شمال را در مدل­‌های آب‌وهوایی و بودجه‌بندی‌های کربن که برای اطلاع‌رسانی سیاست استفاده می‌­شود، وارد کنند و ارزیابی­‌های احتمال خطر را به‌روز کنند تا تعیین کنند با چه سرعتی لازم است ما برای دستیابی به اهداف آب‌وهوایی، میزان انتشارها را کاهش دهیم.

دکتر فیلیپ دافی، رئیس و مدیر اجرایی مرکز تحقیقات آب‌وهوایی وود ول و یکی از نویسندگان این مقاله گفت: «علم به‌تنهایی کافی نیست. ما نیاز فوری به ارتباط بین جوامع علمی و سیاست‌گذاری داریم تا مطمئن شویم سیاست­‌های آب‌وهوایی ما در پرداختن به مقیاس و دامنه بحران آب‌وهوا موثر هستند».

انتهای پیام