نتایج تحقیقات نشان می‌دهد قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا حتی در غلظت‌های پایین می‌تواند تاثیرات معناداری بر عملکرد فیزیکی و شناختی داشته باشد و می‌تواند بهره‌وری کارکنان را کاهش دهد و بر تصمیم‌گیری آنان تاثیر بگذارد.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، سازمان بهداشت جهانی سال گذشته دستورالعمل‌های کیفیت هوای جهانی خود را بازبینی کرد و آلودگی هوا را به‌ عنوان «بزرگترین تهدید زیست‌محیطی برای سلامت انسان» به رسمیت شناخت و اشاره کرد که بار بیماری‌های ناشی از آلودگی هوا بار اقتصادی قابل‌ توجهی را تحمیل می‌کند.

البته بار بیماری تنها هزینه اقتصادی ناشی از کیفیت پایین هوا نیست. مجموعه‌ای از کارها نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا حتی در غلظت‌های نسبتا کم موجود در کشورهای توسعه‌یافته نیز می‌تواند تاثیرات معناداری بر عملکرد فیزیکی و شناختی داشته باشد. اگرچه به‌ عنوان بیماری قابل تشخیص نیست اما این اثرات آلودگی هوا تاثیرات معناداری بر بازده اقتصادی و رفاه دارد.

برخی از اثرات غیر سلامتی آلودگی هوا تقریبا همزمان با قرار گرفتن در معرض آلودگی است و نشان‌دهنده کاهش کوتاه‌مدت عملکرد اندازه‌گیری شده نسبت به روزها یا مناطق با آلودگی کمتر است. سایر اثرات سال‌ها پس از قرار گرفتن در معرض آن قابل تشخیص است و به‌ عنوان آسیب فیزیولوژیکی به اندازه‌ای قابل‌ توجه برای تاثیرگذاری بر رفتار آشکار می‌شوند اما کمتر از آستانه‌ای که منجر به تشخیص پزشکی شود. یافته‌ها نشان می‌دهد که حتی بهبودهای کوچک از سطوح پایه نسبتا پایین قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا ممکن است پیامدهای قابل‌توجهی در کل اقتصاد داشته باشد.

اثرات فوری آلودگی هوا شامل کاهش بهره‌وری در محل کار است و قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا بهره‌وری کارکنان را کاهش می‌دهد.

این مطالعات نشان می‌دهد سطح آلودگی هوا در یک روز معین بر بهره‌وری کارکنان حتی بر کارگران سالم تاثیر می‌گذارد. آسیب ناشی از آلودگی هوا تنها نتیجه شرایط پزشکی ناشی از قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض آلودگی نیست. این تاثیر بر بهره‌وری کارکنان در محل کار جدا از تاثیر آلودگی هوا بر عرضه نیروی کار است. چندین مطالعه نشان می‌دهد افزایش آلودگی هوا باعث کاهش ساعات کار می‌شود.

مطالعاتی که به تولید در مقیاس‌های بزرگتر توجه دارند، به‌جای تمرکز بر کارگاه‌ها یا شهرهای خاص، تاثیرات معنی‌دار آلودگی هوا بر کل تولید را نیز پیدا می‌کنند.

این یافته که آلودگی هوا باعث کاهش بهره‌وری در مشاغل سخت می‌شود، با شواهد قدیمی در مورد تاثیر مخرب آلودگی هوا بر سیستم گردش خون مطابقت دارد اما نتایج تحقیقات اخیر زیست‌پزشکی نیز ارتباط بین آلودگی هوا و التهاب عصبی در مغز را نشان می‌دهد. این پیوند ممکن است یافته‌های مکرر اثرات شناختی و رفتاری آلودگی هوا را توضیح دهد که به سختی می‌توان آنها را به اختلالات قلبی عروقی نسبت داد.

برخی شواهد همچنین نشان می‌دهند که آلودگی ممکن است نه تنها تیزبینی ذهنی ما را کم کند بلکه منجر به تغییر تصمیم‌گیری گاهی اوقات در زمینه‌های کاملا غیرمنتظره شود.

محققان دریافتند غلظت بالاتر ذرات معلق منجر به افزایش جرایم خشونت‌آمیز در مناطق شیکاگو شده همچنین، افزایش در شاخص کیفیت هوا (معیار آلودگی) با افزایش جرم و جنایت در لندن مرتبط است.

انتهای پیام