آب زیرزمینی که از آن به‌عنوان مواد نامرئی در غذا یاد می‌شود، آبی است که از سطح زمین به شکاف‌ها و فضاهای خاک، ماسه و سنگ راه پیدا می‌کند که منبع حیاتی برای آب آشامیدنی و یک منبع کلیدی برای کشاورزی، صنعت و اکوسیستم‌های طبیعی است. با این حال، منابع آب زیرزمینی در معرض خطر استفاده بیش از حد و آلاینده‌ها هستند.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، آیا می‌توانید به چیزهایی فکر کنید که نمی‌توانید ببینید اما برای زندگی ضروری است؟ احتمالاً به اکسیژن فکر می‌کنید اما پاسخ صحیح دیگر آب‌های زیرزمینی است.

آب زیرزمینی آبی است که از سطح زمین به شکاف‌ها و فضاهای خاک، ماسه و سنگ راه پیدا کرده است. طبق گفته سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) تقریبا تمام آب شیرین مایع جهان را آب‌های زیرزمینی تشکیل می‌دهند که آن را به یکی از اجزای حیاتی زندگی روی زمین تبدیل می‌کند.

خروجی‌های طبیعی آب‌های زیرزمینی شامل چشمه‌ها، نهرها، رودخانه‌ها و اقیانوس‌ها هستند اما می‌توانند به‌طور مصنوعی از طریق چاه‌های حفر شده در سفره‌های زیرزمینی نیز آزاد شوند.

فائو آب‌های زیرزمینی را به‌عنوان مواد نامرئی در غذا توصیف می‌کند و سازمان زمین‌شناسی ایالات‌متحده می‌گوید که یکی از مهم‌ترین منابع طبیعی جهان هستند.

حدود ۷۰ درصد از آب‌های زیرزمینی جهان برای تولید مواد غذایی، دام و محصولات صنعتی استفاده می‌شود و تقریباً یک سوم آب مورد استفاده در آبیاری محصولات، آب‌های زیرزمینی است.

مردمی که در مناطق خشک‌تر دنیا زندگی می‌کنند تقریباً به‌طور انحصاری به آب‌های زیرزمینی برای تامین آب خود وابسته هستند. در ایالات‌متحده، آب‌های زیرزمینی حداقل ۵۰ درصد از آب شیرین هشت ایالت را تأمین می‌کند که بیشترین وابسته به آن، می‌سی‌سی‌پی با ۸۴ درصد است و به‌طور کلی کمتر از یک سوم مصرف آب شیرین این کشور را تشکیل می‌دهد.

بر اساس گزارش بانک جهانی، هند بزرگ‌ترین مصرف‌کننده آب‌های زیرزمینی در جهان و طبق گزارش بانک جهانی، یک چهارم کل آب‌های زیرزمینی جهان را به خود اختصاص داده است و آمریکای شمالی و آسیای جنوبی بیش از همه به منابع آبیاری متکی هستند.

اکوسیستم‌های طبیعی ما نیز به آب‌های زیرزمینی نیاز دارند زیرا جریان آب به تالاب‌ها و نهرها را تضمین می‌کنند. بسیاری از فرآیندهای صنعتی از منابع آب زیرزمینی استفاده می‌کنند؛ معمولاً آنهایی که کیفیت آب در آنها مهم است اما دسترسی به آب‌های سطحی محدود دارند و شامل تولید، معدن، نفت و گاز، تولید انرژی، مهندسی و ساخت و ساز می‌شوند.

اتکاء به آب‌های زیرزمینی با سرعتی سریع در حال افزایش است و در بسیاری از مناطق، سریع‌تر از آن‌چه طبیعت بتواند آن‌ها را دوباره پر کند، استخراج می‌شود.

بخشی از علت، افزایش تولید مواد غذایی است. فائو می‌گوید: تولید باید تا سال ۲۰۵۰ تا ۵۰ درصد افزایش یابد تا نیازهای جمعیت جهانی که پیش‌بینی می‌شود به ۹ میلیارد نفر برسد را برآورده کند.

انتهای پیام