مسؤولان شهر ونیز برای محافظت از کلیسای تاریخی و جامع «سینت مارکو» در برابر آب دریا از موانع شیشه‌ای استفاده می‌کنند.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، مجموعه‌ای از موانع شیشه‌ای نصب شده در اطراف کلیسای ۹۰۰ ساله «سنت مارکو» در شهر ونیز، ستون‌های مرمری و موزاییک‌های ارزشمند این بنای تاریخی را از گزند فرسایش ناشی از آب دریا در امان نگه می‌دارد. 

«ماریو پیانا»، معمار و کارشناس و مسؤول مرمت کلیسای سینت مارکو، می‌گوید: حتی پس از تبخیر، آب، کریستال‌های نمکی از خود بر جای می‌گذارد که پایه‌های مرمری ستون‌ها و موزاییک‌های کف کلیسا را می‌خورد. این موانع از شیشه ساخته شده‌اند که روی پایه‌ای از بتن نصب شده‌اند که در زیر سنگفرش میدان سینت مارکو قرار گرفته شده است تا در برابر نیروی مواج آب مقاومت کند. این سیستم می‌تواند تا عمق ۱.۱۰ متری (۳ فوت ۶ اینچی) آب در میدان را که معادل جزر و مد ۱.۹۰ متری از سطح دریا است، نگه دارد.

پیانا در بازدید از کلیسای سنت مارکو با تاکید بر شکنندگی این سازه خشتی سفالی گفت: «امیدواریم که از این به بعد، دیگر هیچ آبی وجود نداشته باشد که پایه‌های کلیسا را لمس کند.»

شهر ونیز که روی انبوهی از چوب در میان کانال‌ها ساخته شده است، از زمان تأسیس خود، یعنی ۱۶۰۰ سال پیش، همواره با سیل دست و پنجه نرم کرده است، اما مانند سایر مناطق ساحلی، بالا آمدن سطح آب دریاها و آب و هوای شدیدتر که دانشمندان آن را با بحران آب و هوا مرتبط می‌دانند، به معنای افزایش جزر و مد بیشتر است.

در حالی که کلیسای سینت مارکو در یکی از بلندترین نقاط ونیز ساخته شده بود، اما اکنون به دلیل فرونشست و بالا آمدن سطح دریا در یکی از پایین‌ترین نقاط شهر قرار گرفته است. با وجود فعال شدن موانع زیرآبی در اطراف این شهر در سال ۲۰۲۰ برای محافظت در برابر سیل بیش از ۱.۳ متر، کلیسای سینت مارکو بیش از مکان‌های دیگر زیر آب رفته و آسیب‌پذیر شده است. 

بروز سیل بویژه در نوامبر ۲۰۱۹ بسیار ویرانگر بود؛ زیرا آب به دنبال سیل‌های مکرر فرصت پایین آمدن نداشت و بخش‌هایی از این کلیسا تا ۲۴ ساعت زیر آب باقی ماند. 

 موانع شیشه‌ای و بتنی بخشی از یک پروژه مهندسی بزرگتر برای ایجاد مجموعه‌ای از کانال‌ها در زیر سطح کلیسا و میدان همنام آن است تا آب را از تالاب خارج کرده و از بروز سیل جلوگیری کند.

انتهای پیام