کاشت درخت‌های غیربومی فارغ از زیبایی بصری می‌تواند تبعات بعضا جبران ناپذیری را برای حیات وحش و محیط زیست‌مان به دنبال داشته باشد. بدین جهت لازم است بدانیم چه درخت‌ها و گیاهانی علی‌رغم مشاهده بسیارشان در فضای سبز شهری غیربومی ایران هستند.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)،  برخی گونه‌های گیاهی که در گذشته بومی تهران محسوب می‌شدند، اکنون به دلایل مختلفی دیگر نمی‌توانند در این شهر زندگی کنند. درحالی شهرداری‌ها به کاشت گونه‌های غیربومی رو آورده‌اند که برخی کارشناسان توصیه می‌کنند برخی گونه‌های گیاهی دیگر در پایتخت کاشته نشود و گونه‌هایی سازگار با شرایط فعلی در تهران کاشته شوند. کاشت گونه‌های گیاهی در شهر علاوه بر زیبایی بصری می‌تواند در زمینه مدیریت آب، بهبود وضعیت ترافیک خودرویی، بهبود سلامت جسمی و روانی کارآمد باشد اما دستیابی به  آن‌ها در گرو کاشتن گونه‌هایی است که با شرایط اکولوژیک آن منطقه سازگار باشند. به جهت اهمیت این موضوع به ۱۰ نکته درباره درخت‌هایی که نباید آن‌ها را بکاریم، می‌پردازیم:

*درخت «عرعر» بومی کشور چین است. به علت مصرف بی‌رویه آب ‌های زیرزمینی،  افزایش آفات و حشرات و مسمومیت برخی حیوانات باید از کاشت آن جلوگیری کنیم همچنین بعضا باعث ایجاد آلرژی و سردرد در انسان‌ها نیز می‌شود.

*درخت کاج بومی نیمکره شمالی است. می‌توان گفت به نوعی به معضل بزرگی برای طبیعت ایران تبدیل شده است چراکه کیفیت خاک را تغییر می‌دهد و باعث نابودی برخی گونه‌های ارزشمند بومی نیز می‌شود همچنین شاهد افزایش آفات و برخی بیماری‌ها براثر کاشت این درخت هستیم.

* درخت سرو نقره‌ای بومی کشور آمریکا است. متاسفانه این گونه به علت راحتی کاشت و داشت به مقدار زیادی کاشته می‌شود این در حالیست که با کاشت این گونه هم کیفیت خاک تغییر می‌کند و برخی گونه‌های ارزشمند بومی‌مان را از دست می‌دهیم.

* درخت زیتون تلخ بومی کشور استرالیا است. رشد و تکثیر این گونه بسیار سریع است به طوری‌که می‌تواند به نابودی برخی گونه‌های بومی ایران منجر شود همچنین دارای میوه‌های سمی است و بعضا باعث ایجاد آلرژی در افراد نیز می‌شود.

* درخت اکالیپتوس نیز بومی کشور استرالیا است. ریشه‌های حجیم و قوی دارد، بدین جهت بافت خاک را تغییر می‌دهد همچنین با ریشه‌هایی که دارد می‌تواند باعث تخریب آسفالت و آسیب به شبکه فاضلاب شهری شود. نکته حائز اهمیت این است که رقابت شدید با گونه‌های بومی دارد.

* درخت پالونیا بومی کشورهای شمال آمریکا، چین، لائوس و ویتنام، و مناطق دیگر شرق آسیا، به‌ویژه ژاپن و کره است و برای ما گونه مهاجم غیربومی محسوب می‌شود. مصرف آب آن بسیار زیاد است و در عین حال بسیار سریع رشد می‌کند. دارای چوب نامرغوبی است و احتمال سقوط آن در معابر نیز وجود دارد.

* این گونه چوب و تنه قابل استفاده در صنعت نجاری جهت ساختن مبلمان، تخته لایه، کبریت و کاغذ و کارتن، هواپیماو گلایدر و ادوات موسیقی است.

* خرزهره بومی کشور آفریقا و گیاهی با گل‌های بسیار زیبا است اما به شدت آفات و حشرات را به خود جذب می‌کند. همچنین شیرابه‌های سفید و سمی دارد که منجر به کوری، مسمومیت و بعضا مرگ می‌شود.

* درخت کهور پاکستانی بومی کشور آمریکا است که مصرف آب بسیار زیادی دارد. دارای برگ‌های سمی است که بعضا موجب ایجاد لرزش در دهان دام یا آسیب به دستگاه تنفسی و عروقی‌شان می‌شود.

*درخت کنوکارپوس نیز بومی کشور آمریکا است. ریشه‌های بسیار محکم و عمیقی دارد که می‌تواند باعث آسیب‌ به سیستم‌های زیرزمینی شودهمچنین یکی از عوامل شیوع بیماری‌های حد تنفسی است.

انتهای پیام