سازمان ملل متحد تأمین آب آشامیدنی پاکیزه برای تمام ساکنان کره زمین را یکی از اهداف انسانی خود تعریف کرده است. میلیون‌ها نفر از ساکنان زمین به آب‌ آشامیدنی دسترسی ندارند. صنایع مختلفی از آب پول درمی‌آورند.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، دسترسی به آب آشامیدنی یکی از اهداف ۱۷ گانه برای توسعه پایدار است که سازمان ملل متحد سال ۲۰۱۵ میلادی برای کشورهای عضو تعیین کرد. دسترسی به مجموعه این "اهداف توسعه پایدار" برنامه‌ای است که سازمان ملل امیدوار است تا سال ۲۰۳۰ میلادی عملی شود.

هدف ششم این مجموعه یعنی تأمین "آب آشامیدنی تمیز و سامان‌دهی فاضلاب" برای همه، برخلاف آنچه در نگاه نخست به نظر می‌رسد، بسیار دشوار است. وضعیت کنونی جهان چشم‌اندازی چندان روشنی پیش‌رو ندارد.

گزارشی که ماه مارس سال ۲۰۲۰ به مناسبت "روز جهانی آب" توسط سازمان ملل ارائه شد، دربرگیرنده اطلاعات تکان دهنده‌ای است. براساس این آمار در حال حاضر دو میلیارد و ۲۰۰ میلیون نفر از ساکنان کره‌زمین به آب آشامیدنی پاکیزه دسترسی مداوم ندارند. ۷۸۵ میلیون نفر حتی نمی‌توانند منبع اصلی آب آشامیدنی خود را تأمین کنند.

سه میلیارد و ۶۰۰ میلیون نفر در مناطقی زندگی می کنند که حداقل یک بار در سال بسیار خشک است. فقر آب در بسیاری از مناطق جهان در حال تشدید است. بهداشت نامناسب و شیوع بیماری‌های واگیردار یکی از نتایج اسف‌بار کمبود آب پاکیزه است.

آب و فاضلاب تجارتی برای صنایع مختلف
شرکت‌های بسیاری از بخش‌های مختلف صنایع در زمینه تأمین آب، دفع فاضلاب ، تصفیه آب و تأمین زیرساخت‌ها مشارکت دارند. برای مثال آب باید استخراج شود، مثلاً از آبهای زیرزمینی پمپ شود یا از آب‌های سطحی مانند دریاچه‌ها تأمین شود. سیستم‌های ذخیره و لوله کشی برای نگهداری و حمل و نقل و تصفیه آن نیز بخش دیگری از کار است.

در کشورهایی مانند آلمان بزرگترین مصرف کنندگان آب صنایع تأمین کننده انرژی هستند که تقریباً نیمی از منابع آب آلمان را مصرف می کنند. نیمه دیگر به نسبت تقریباً مساوی در بخش صنعت و معدن، و آبرسانی عمومی به خانوارهای شخصی و مشاغل کوچک تقسیم می‌شود.

عرضه آب در بطری یکی از تجارت‌های پرسود جهانی است. تنها آب آشامیدنی "عادی" نیست که برای فروش به مصرف‌کنندگان عرضه می‌شود. آب معدنی چشمه‌های مختلف جهان هم میلیاردها یورو برای کنسرن‌های بزرگ مانند نستله سود دارد.

شرکت سوئیسی نستله البته در سال‌های اخیر به دلیل شیوه‌های غیرمنصافه خود برای خریدن و برداشت آب از چشمه‌ها و منابع بارها سوژه رسانه‌ها بوده است. این شرکت نه تنها از فقر و نیاز کشورهای کمترتوسعه‌یافته به نفع خود سود می‌برد، بلکه حتی در کشورهای اروپایی هم تنها به درآمد خود فکر می‌کند.

به عنوان مثال این کنسرن در حال‌حاضر با مقامات شهر کوچک ویتل در فرانسه وارد کشمکش شده است. این شهر چشمه‌های طبیعی آب‌گرم دارد و مقامات آن می‌خواهند مانع برداشت بیشتر آب از این منابع شوند، چون سطح آب‌های زیرزمینی شهر به شدت کاهش پیدا کرده است.
نستله ظاهراً در آمریکا هم طرحی برای پمپاژ آب از تالاب‌های فلوریدا و فروش آن در بطری‌های آب خود دارد.

نستله نیز مانند سایر صنایع بزرگی که در زمینه آب سرمایه‌گذاری کرده‌اند، علاقه‌ چندانی به بهبود زیرساخت‌های آب‌رسانی و فاضلاب ندارد و ترجیح می‌دهد از فروش آب در بطری‌های آب در فروشگاه‌های مدرن پول درآورد.

انتهای پیام