این خاک "خودآبیاری" می تواند آب را از هوا بگیرد و آن را در گیاهان پخش کند.
محققان با ابداع سیستم خودآبیاری می‌توانند علاوه بر تحول صنعت کشاورزی باعث کاهش استفاده از آب در کشاورزی شوند، چرا که خشکسالی و موج گرما در سراسر جهان با سرعت نگران کننده‌ای رو به افزایش است.
به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA) و به نقل از آی ای، از آنجا که موج گرما و خشکسالی با سرعت نگران کننده ای در سراسر جهان در حال افزایش است، کاهش استفاده از آب در کشاورزی همواره از اهمیت بیشتری برخوردار می‌شود. اکنون مهندسان دانشگاه "تگزاس در آستین" نوع جدیدی از خاک را ایجاد کرده‌اند که ممکن است انقلابی در کشاورزی ایجاد کند.
این خاک "خودآبیاری" می تواند آب را از هوا بگیرد و آن را در گیاهان پخش کند.
گروهی از مهندسان این دانشگاه یک سیستم آبیاری جوی ایجاد کرده‌اند که از ژل‌های بسیار رطوبت گیر برای گرفتن آب از هوای اطراف استفاده می‌کند. این ژل‌ها در دوره‌های مرطوب شبانه، آب را از هوا می‌گیرند و هنگامی که هوا در روز گرمتر می‌شود و خاک تا دمای خاصی گرم می‌شود، این ژل‌های حاوی آب با آزاد کردن آب درون خود، آن را به گیاهان می رسانند.
همرفت آب در خاک، آن را توزیع می‌کند و بخش عمده آن را به گیاهان و مقداری از آن را به هوا می‌فرستد و باعث افزایش رطوبت می‌شود. بنابراین، این کار یک چرخه برداشت ایجاد می‌کند که خاک را توسط خودش به پایداری می‌رساند.
مهندسان آزمایشاتی را در پشت بام ساختمان دانشکده مهندسی دانشگاه انجام دادند. این آزمایشات نشان داد که خاک حاوی هیدروژل نسبت به خاک‌های شنی، آب را بهتر حفظ می‌کنند و برای رشد گیاهان به مقدار بسیار کمتری آب نیاز دارد.
در یکی از آزمایش‌ها که چهار هفته به طول انجامید، مشاهده شد که خاک تقریباً ۴۰ درصد از ذخیره آب را که با آن شروع کرده بود، نگه می‌دارد. در حالی که خاک شنی پس از هفت روز فقط ۲۰ درصد از آن را داشت.
آزمایش دیگر شامل کاشت تربچه در هر دو خاک بود. خاک حاوی هیدروژل تربچه را حتی وقتی به مدت ۱۴ روز به جز آبیاری اولیه آبیاری نشد، زنده نگه داشت.
اما در خاک شنی، تربچه چندان خوش شانس نبود. حتی وقتی در طول چهار روز اول چندین بار آبیاری شد، پس از دو روز بدون آب ماندن زنده نماند.
مهندسان چندین کاربرد دیگر را برای این اختراع در نظر دارند که در آن می‌توان از خاک هیدروژل برای خنک کردن صفحات خورشیدی یا گسترش دسترسی به آب آشامیدنی استفاده کرد.
این مطالعه در مجله ACS Materials Letters منتشر شده است.
انتهای پیام