حدود 20 سال پیش بود که روسیه تصمیم گرفت راکون‌ها را برای استفاده از پوست آنها پرورش دهد، اما اتفاقی که افتاد این بود که تعدادی از این راکون‌ها فرار کرده و درخت به درخت وارد طبیعت کشورهای همسایه از جمله ایران شدند.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، سال 1370 بود که نخستین «راکون» که حیوان بومی آمریکایی است در ایران مشاهده شد. هرچند راکون‌ها در زندگی طبیعی‌شان حیوانات آرام و بی‌آزاری هستند اما با بر هم خوردن محیط زندگی‌شان به حیوانی مخرب تبدیل می‌شوند و هر چیزی را که در طبیعت وجود داشته باشد، می‌خورند و از بین می‌برند. پناهگاه حیات‌وحش لوندویل و امیرکلایه جزء مناطق خاص محیط‌زیست از لحاظ گونه‌های حیوانی و گیاهی استان گیلان است که بیش از سایر مناطق شمالی مورد هجوم راکون‌ها قرار دارد.

عضو هیات‌علمی دانشکده دامپزشکی تهران درباره ورود راکون‌ها به کشور و شرایط نگهداری این حیوان می‌گوید: «درست است که این حیوان گونه بومی ایران نیست اما باید شرایط زندگی را برای آنان فراهم کرد تا آنان نیز بتوانند مانند سایر حیوانات ادامه حیات داشته باشند.»
سیدجاوید آل‌داوود با اشاره به اینکه راکون‌ها آسیب‌های زیست‌محیطی دارند، می‌گوید: «از سال 1370 که این حیوان وارد ایران شده، 23 سال می‌گذرد و در این چند سال زاد و ولد داشته است، بنابراین حیوان بومی محسوب می‌شود و این جزء طبیعت حیوانات است که می‌توانند پس از گذشت چند سال خود را با محیط جدید وفق دهند.» رئیس انجمن حمایت از حیوانات با بیان اینکه با افزایش راکون‌ها دیگر نمی‌توان آنها را کنترل کرد، تاکید می‌کند: «با اینکه محیط‌زیست آمار دقیقی از تعداد راکون‌ها اعلام نکرده است، اگر تعداد آنها کم باشد، با یک برنامه‌ریزی می‌توان آنها را جمع‌آوری کرد و به سرزمین اصلی شان بازگرداند اما اگر تعدادشان زیاد باشد باید شرایط زندگی را برای آنها فراهم کرد.»
او شکار یا معدوم‌سازی حیوانات نادر و خاص را اقدامی نامناسب می‌داند و می‌گوید: «اگر محیط‌زیست به دنبال کاهش آسیب‌های زیست‌محیطی است باید از فعالان و دوستداران انجمن حیوانات کمک گیرند و برای رفع این مشکل راه‌حل مناسب پیدا کنند.»

مدیرکل محیط‌زیست استان گیلان درباره ورود راکون‌ها به شهرهای این استان می‌گوید: «این گونه حیوانی تهدید جدی برای محیط‌زیست و حیوانات به‌ویژه پرندگان بومی است، زیرا برای خوراک از تخم این پرندگان استفاده می‌کنند.»
محمدرضا برجی با اشاره به اینکه این حیوان زیستگاه ثابتی ندارد، می‌افزاید: «راکون‌ها هم در دشت و هم در جنگل زندگی می‌کنند و همین ثابت نبودن زیستگاه تهدید جدی برای پرندگان تخم‌گذار است.» او ادامه می‌دهد: «در حال حاضر راکون‌ها، از آستارا تا فومن که شهر نزدیکی به رشت است، آمده‌اند و محیط‌زیست به دنبال این است که در قالب یک طرح این حیوان را کنترل کند تا کمترین آسیب متوجه محیط‌زیست شود.» او می‌گوید: «قرار است در قالب یک طرح جمعیت و زاد و ولد راکون‌ها توسط کارشناسان محیط‌زیست کنترل شود، در غیر این صورت به‌زودی تمام محیط‌زیست شهرهای شمالی از بین خواهد رفت.»
برجی، گربه جنگلی را بزرگ‌ترین دشمن راکون‌ها می‌داند و می‌گوید: «متاسفانه این‌گونه جانوری در معرض انقراض است اما محیط‌زیست به دنبال آن است که برای مبارزه با راکون‌ها با پرورش گربه جنگلی یک دشمن طبیعی برای راکون‌ها ایجاد کند.» مدیرکل محیط‌زیست استان گیلان در پاسخ به اینکه آیا آماری از تعداد راکون‌ها وجود دارد یا خیر، می‌گوید: «به دلیل اینکه راکون‌ها حیوانات شبگردی هستند آمار دقیقی برای سرشماری آنها وجود ندارد زیرا این کار نیازمند صرف زمان یک سال است.» او تاکید می‌کند: «قرار است با دوربین‌های تله‌گذاری تعداد دقیق راکون‌ها را به‌طور دقیق مشخص شود تا محیط‌زیست بتواند راهکاری مناسب برای مقابله با این حیوان پیدا کند.»

برجی در پاسخ به این پرسش که آیا برای مبارزه با راکون‌ها مجوز شکار صادر شده است، می‌گوید: «امسال که شکار ممنوع است؛ محیط‌زیست نه برای شکار راکون و نه هیچ حیوان دیگری مجوز صادر نکرده و نخواهد کرد.» او تاکید می‌کند: «مبارزه با گونه‌های مهاجم نیازمند مدیریت بیولوژیکی و پارازیت‌های طبیعی است و از بین بردن آنها در برنامه محیط‌زیست نیست.»