سی و پنج سال پس از بزرگترین فاجعه هسته‌ای جهان، گیاهان، درخت‌ها و جانوارن، برج‌ها و ساختمان‌های خالی از سکنه را پوشانده است.
سی و پنج سال پس از بزرگترین فاجعه هسته‌ای جهان، گیاهان، درخت‌ها و جانوارن، برج‌ها و ساختمان‌های خالی از سکنه را پوشانده است.
به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، ساختمان‌هایی که دارای نمادهای کمونیستی هستند. مقام‌های اوکراین می‌گویند این منطقه شاید تا ۲۴ هزار سال دیگر هم برای سکونت انسان مناسب نباشد. اما در عین حال شمار یک گونه نژاد اسب وحشی در این منطقه افزایش یافته است.
انفجار در راکتور چهارم نیروگاه هسته‌ای در ۲۶ آوریل ۱۹۸۶، مناطق گسترده‌ای را در اوکراین و بلاروس آلوده کرد و به دنبال آن منطقه‌ای در شعاع ۳۰ کیلومتری این نیروگاه منطقه ورود ممنوع اعلام شد.
از زمان وقوع این فاجعه، این منطقه به پناهگاه گوزن‌ها، گرگ‌ها و همچنین نوعی از اسب‌های در خطر انقراض بومی آسیایی تبدیل شده است.
این نژاد اسب که از آن تحت عنوان اسب پرزوالسکی هم یاد می‌کنند به نام دانشمند روسی، نیکولای پرزوالسکی که این اسب وحشی را در صحرای وسیع گوبی در آسیا کشف کرد نامگذاری شده است. شکار بی‌رویه این حیوان سبب شده بود تا این اسب‌های وحشی در اواسط قرن بیستم در معرض انقراض کامل قرار گیرند.
به عنوان بخشی از تلاش‌های حفاظتی آقای پرزوالسکی، در سال ۱۹۹۸، تعداد ۳۰ اسب در منطقه چرنوبیل رها کرد تا جایگزین یک اسب منقرض شده بومی منطقه شدند.
این اسب‌ها در این منطقه خالی از سکنه باقی ماندند و حالا به ۱۵۰ راس رسیده‌اند و حدود ۵۰ اسب دیگر هم در مرز بلاروس می‌چرند.
سرگئی ژیلا، محقق ارشد محیط زیستی منطقه چرنوبیل می‌گوید: «در شرایط مناسب این اسب‌ها می‌توانند به ۳۰۰ یا حتی ۵۰۰ راس هم افزایش یابند.»
محققان باغ وحش پراگ که در تلاش‌های محافظتی شرکت می‌کنند اکنون می‌گویند که جمعیت جهانی اسب‌های پرزوالسکی به حدود ۲ هزار و ۷۰۰ راس رسیده است.
پس از موفقیت بودن پروژه حضور اسب‌ها در چرنوبیل، محققان در حال بررسی معرفی دیگر گونه‌های در معرض خطر حیوانی به این منطقه اوکراین هستند. یک گونه از گاومیش‌های در حال انقرض در اروپا که گهگاه در مرز بلاروس دیده شده است یکی از اصلی‌ترین گزینه‌هاست.
انتهای پیام