آب‌های فیروزه‌ای پیرامون جزیرهٔ فورمنترای اسپانیا یکی از گنجینه‌های طبیعت دریا را در خود دارد. «علف نپتون» با نام علمی «پوزایدونیا اوسه‌آنا» گیاه شگفت‌انگیزی است که در صدها کیلومتر از کف مدیترانه رویده است.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، این گیاه کهن که از یکصدهزار سال پیش موجود بوده نقشی کلیدی در حفظ زیست‌بوم دریا دارد و همچنین محافظی قوی در برابر آلودگی به‌شمار می‌رود.

فقط یک متر مربع از علف نپتون به اندازهٔ یک هکتار از جنگل‌های آمازون اکسیژن تولید می‌کند و تنها یک هکتار از آن به‌اندازهٔ ۱۵ هکتار از جنگل‌های استوایی دی‌اکسید کربن جذب می‌کند.

اما زیست‌بوم این گیاه در مناطقی از مدیترانه و به‌خصوص در سواحل اسپانیا اخیرا مورد تهدید قرار گرفته است. مانو سن‌فلیکس، زیست‌شناس دریایی سالهاست برای حفظ این گوهر سبز دریایی می‌جنگد.

او که نخستین بار در ۱۹۹۳ توجهش به این گیاه جلب شده معتقد است که «علف نپتون» که آن را «علف نواری مدیترانه» هم می‌خوانند یک اَبَرگیاه است. سن‌فلیکس می‌گوید: «علفزارهای این گیاه خود زیست‌بوم می‌سازند. اینها ریه‌های مدیترانه‌اند چون اکسیژن انبوهی تولید می‌کنند که آب را تمیز نگه می‌دارد و همچنین حجم عظیمی از دی‌اکسید کربن را می‌بلعد. همچنین آبزیان بسیاری در میان این علف‌ها زندگی می‌کنند.»

حضور این علفزارهای دریایی در نزدیکی سواحل همچنین ضرب امواج شدید را می‌گیرد و سواحل زیبای جزیره را حفظ می‌کنند. اما علف نپتون اکنون به‌خاطر تغییرات آب‌وهوایی زمین و آلودگی در خطر قرار گرفته‌ است.

پژوهش‌های اخیر نشان می‌دهد که هر سال ۱/۵ درصد از این گیاهان از میان می‌روند و طی ۱۵۰ سال اخیر حدود ۳۰ درصد از توده این گیاهان دریایی کاسته شده است. در گزارش سال ۲۰۱۹ کمیسیون اروپا اعلام شد که ۱۱۲۰ زیست‌بوم تهدیدشدهٔ این گیاه که در اروپا تحت حفاظت قرار گرفته است.

حضور قایق‌های تفریحی هم خطری جدی برای این گیاهان به شمار می‌رود. چند سال پیش تنها حدود ۴۰۰ قایق در منطقه اطراف جزیرهٔ فورمنترای آمدوشد می‌کردند اما امروز تعداد آنها به ۴۰۰۰ قایق رسیده است. ازآنجاکه انداختن و کشیدن لنگر، بخشی بزرگی از زیستگاه علف‌های دریایی را از بین می‌برد، دولت اسپانیا لنگر انداختن در شماری از مناطق اطراف جزیره را ممنوع کرد، کاری که باعث ناخشنودی صاحبان قایق‌ها شد.

صاحبان قایق‌ها اعتراض کردند و مانو سن‌فلیکس اینبار خود دست‌به‌کار شد و اپلیکیشن رایگان و ساده‌ای طراحی کرد تا به آنها کمک کند. اگر قایق روی منطقه‌ای قرار ‌گیرد که زیرش بستر «علف نپتون» باشد، این اپلیکیشن به سرنشینان قایق علامت می‌دهد تا مراقب باشند و در آن منطقه لنگر نیندازند.

انواع جنگل‌های دریایی که «جنگل‌های آبی رنگ» معروف اند، بسیار بیش از جنگل‌های روی زمین دی‌اکسید کربن جذب می‌کنند و این مزیت را نیز دارند که دچار حریق نمی‌شوند و بنابراین زیست‌شناسان می‌گویند باید در حفظ و احیای آنها دوچندان کوشید.

انتهای پیام