برای حل مشکل میکروپلاستیک‌ها(ریزپلاستیک‌ها) باید مکان دقیق آن‌ها را بدانیم و تحقیقات جدید نشان می‌دهد که یکی از راه‌های یافتن آن‌ها استفاده از ماهواره‌ است.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA) و به نقل از ساینس‌آلرت، در حال حاضر ارزیابی ریزپلاستیک‌های موجود در اقیانوس وابسته به بررسی مناطقی خاص با تور و ارزیابی حرکات آنها براساس الگوهای گردش اقیانوس است اما فهمیدن محل قرارگیری این میکروپلاستیک‌ها و نحوه‌ی حرکت آنها باید از روش‌های بهتری استفاده کرد.

داده‌های ماهواره‌ها می‌توانند به کمک ما بیایند. داده‌های سامانه ماهواره‌ای ناوبری جهانی توفند(CYGNSS)  از سطح اقیانوس نشان از وجود میکروپلاستیک‌ها دارد.

کریس روف(Chris Ruf) دانشمند هوا و فضا از دانشگاه میشیگان می‌گوید: ما قصد داشتیم از داده‌های رادارها برای اندازه‌گیری سرعت باد استفاده کنیم. وجود مواد مختلف در آب واکنش آن به محیط را تغییر می‌دهد و من ایده‌ی جدیدی به ذهنم رسید. ما می‌توانیم این روش را برعکس انجام دهیم یعنی واکنش آب را برای یافتن وجود مواد مختلف در آن بررسی کنیم.

روف و همکارانش تصور می‌کنند موادی که ماهواره‌ها نشان می‌دهد 'سورفکتانت'ها یا مواد فعال سطحی هستند. این ترکیبات روغنی به طور معمول با میکروپلاستیک‌ها همراهند و باعث کاهش کشش سطحی در محل برخورد آب با هوا می‌شوند.

محققان داده‌های ماهواره و پیش‌بینی‌هایشان را با اطلاعات واقعی تطبیق دادند و دریافتند این روش کارآمد است.

این بدان معناست که می‌توان تصاویر دقیق‌تری از آلودگی میکروپلاستیکی در اقیانوس‌ها ثبت کرد. داده‌ها نشان می‌داد که میزان این پلاستیک‌ها در اقیانوس اطلس شمالی و اقیانوس آرام هنگامی که در نیمکره‌ی شمالی زمین تابستان است به اوج خود می‌رسد.

این روش جدید به یافتن منشا میکروپلاستیک‌ها نیز کمک می‌کند. به عنوان مثال برای مدت‌ها تصور می‌شد دهانه‌ی رودخانه‌ی یانگ‌تسه یکی از منشاهای ورود میکروپلاستیک به اقیانوس باشد و داده‌های جدید وجود غلظت بالای این ذرات را در این منطقه نشان می‌دهند.

سالانه در حدود ۸ میلیون تن میکروپلاستیک وارد اقیانوس‌ها می‌شود و پاکسازی آن کاری دشوار است. دانستن محل قرارگیری این ذرات و نحوه‌ی حرکت آنها به افزایش سرعت پاکسازی کمک خواهد کرد در حالی که می‌توان اطمینان حاصل کرد پلاستیک جدیدی محیط را آلوده نمی‌کند.

محققان در حال حاضر قصد دارند با سازمان‌های پاکسازی اقیانوس‌ها همکاری کنند اما پیش از آن داده‌های به دست آمده باید با اطلاعات واقعی بیشتری مقایسه شود تا بتوان این روش را تایید کرد.

انتهای پیام