طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی، بیش از ۱۶۶ هزار نفر در بین سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۷ بر اثر موج گرما جان خود را از دست داده‌اند.
شهرهای جهان در معرض افزایش دوره، شدت و مدت زمان امواج گرمایی هستند و محققان پیش‌بینی کرده‌اند که تا سال ۲۰۵۰، ۹۷۰ شهر جهان که محل زندگی ۱.۶ میلیارد نفر است به دمای بیش از ۳۵ درجه سانتی‌گراد در تابستان برسند و برای کاهش خطر و مقابله با گرما نیازمند سازگاری و آگاهی، شناسایی چالش‌ها و راهکارها خواهیم بود.
به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA) به نقل از ویفروم، دمای بالا توانایی بدن برای تنظیم دمای داخلی را با مشکل مواجه خواهد کرد و می‌تواند با عوارضی مانند گرما گرفتگی (گرفتگی عضلات بر اثر گرما)، خستگی گرمایی، گرمازدگی و همچنین سایر بیماری‌های مرتبط با گرما و در نهایت مرگ همراه شود. طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی، بیش از ۱۶۶ هزار نفر در بین سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۷ بر اثر موج گرما جان خود را از دست داده‌اند. به‌عنوان‌مثال در استرالیا و ایالات‌متحده گرمای شدید بیش از هر خطر طبیعی دیگر باعث افزایش مرگ‌ومیر شده است.
نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد که مناطق نسبتا خنک‌تر نیز در معرض خطر قرار دارند زیرا عدم تجربه گرمای شدید می‌تواند منجر به آسیب‌پذیری بیشتر آنها شود. برای مثال در انگلیس، امواج گرما در تابستان ۲۰۲۰ باعث مرگ ۲۵۵۶ نفر شد، در حالی‌که موج گرمای سال ۲۰۱۰ مسکو جان ۱۱ هزار نفر را گرفته است. یکی از مهمترین امواج گرما در تابستان ۲۰۰۳ در اروپا و از مرگبارترین فجایع طبیعی ۵۰ سال گذشته این قاره با تلفات بیش از ۳۰ هزار نفر بود که نیمی از آمار در فرانسه رخ داده است.
اثر جزیره گرمایی شهری
یکی از دلایلی که برخی از شهرها را تحت تاثیر گرما قرار می‌دهد، اثر جزیره گرمایی (پدیده‌ای که شهرها به دلیل محیط ساخته شده و گرمای بیشتر حاصل از وسایل نقلیه و منابع دیگر) است که آنها را گرمتر از مناطق روستایی اطراف می‌کند. بر اساس نتایج تحقیقات انجام شده در پروژه ایمپکت ۲۰۵۰ (Impact ۲۰۵۰) ۳۵۴ شهر در سراسر جهان با ۲۰۰ میلیون نفر جمعیت هستند که دمای تابستانی بیش از ۳۵ درجه سانتی‌گراد را تجربه خواهند کرد و با توجه به گرم‌شدن کره زمین انتظار می‌رود که این تعداد تا سال ۲۰۵۰ به ۹۷۰ شهر با ۱.۶ میلیارد نفر برسد.
گرما، خدمات ضروری مانند سلامت، سرویس‌های بهداشتی و زیرساخت‌های حمل‌ونقل را تحت فشار قرار می‌دهد و قطعی برق نیز از نتایج آن خواهد بود. محققان افزودند: کل زیرساخت‌های تولید برق در دوره‌های گرمایی شدید، کارایی خود را از دست می‌دهند، به‌خصوص اگر برای خنک‌سازی از رودخانه‌هایی که در معرض خشکی و گرما هستند، استفاده شود. با افزایش دما میزان خرابی در تجهیزاتی مانند ترانسفورماتورها و اینورترها و همراه با آن تقاضای برق برای استفاده از دستگاه‌های تهویه افزایش می‌یابد.
امواج گرمایی با کاهش بهره‌وری منجر به افت در اقتصاد خواهد شد و این موضوع در صنایعی که در فضای باز فعال هستند، مانند ساخت‌وساز و صنایع سنگین تاثیر خواهد گذاشت. تخمین زده می‌شود که اقتصاد جهانی تا سال ۲۰۳۰ با کاهش ۸ تا ۲۲ درصدی بازده و هزینه ۲.۵ تریلیون دلاری مواجه شود.
سازگاری شهرها با گرما
محققان اظهار کردند: شهرها باید برای مقابله با امواج گرمایی برنامه‌ریزی کنند و به ساکنان خود آموزش دهند که چگونه در گرمای شدید ایمن بمانند. مشاغل باید ساختمان‌ها، زیرساخت‌ها و ساعات کاری خود را با دمای بالاتر سازگار کنند. شاید این موارد هزینه در بر داشته باشند اما مقاوم‌سازی ساختمان‌ها و به روزرسانی تجهیزات نه تنها تقاضا برای زیرساخت‌ها را کاهش می‌دهد بلکه از نیروی کار نیز محافظت خواهد کرد.
در حال حاضر، بسیاری از شهرها خود را برای سازگاری با گرمای بیشتر آماده می‌کنند. در بعضی از شهرها برای اطمینان از ساخت ساختمان‌ها با مواد بازتابنده گرما و عایق‌بندی بیشتر برای بهینه‌سازی تهویه مطبوع مقرراتی اجرا می‌کنند. برخی دیگر در حال کاشت فضای سبز بیشتر، سقف‌های خنک، استفاده از سنگفرش‌هایی با موادی که جاذب کمتر گرماست و دیگر موارد برای بازتاب گرما هستند. به‌عنوان‌مثال، برلین (پایتخت آلمان) در حال ساخت شهر اسفنجی و جایگزینی سطوح سخت با فضای سبز و سطوح قابل نفوذ در آب برای مقابله با اثر جزیزه گرمایی شهری و مقاومت در برابر سیل است. در این راهکار، قرار است درختان، تالاب‌های شهری و پیاده‌روهای سایه‌دار و سطوح جاده‌ای مقاوم در برابر حرارت، ساختمان‌هایی با رنگ روشن که گرما را منعکس می‌کنند و همچنین پشت‌بام‌هایی پوشیده از فضای سبز ارائه شود.
آمادگی
آمادگی نیز بسیار مهم است؛ پس از موج گرمای سال ۲۰۰۳، فرانسه طرح ملی برای پیش‌بینی، هشدار، آموزش و پرهیز از فعالیت در فضای باز ارائه کرد. همچنین ارائه اتاق خنک در بسیاری از مناطق ازجمله مدارس و داروخانه‌ها نیز بسیار موثر خواهد بود اما باید بدانیم که در همه شهرهای جهان اقدامات مناسبی انجام نمی‌شود. نتایج بررسی در سال ۲۰۲۱ بر روی ۸۵۰ شهر جهانی توسط طرح Carbon Disclose نشان داد که ۴۳ درصد از شهرها برای مقابله با خطرات آب‌وهوایی برنامه سازگاری ندارند و این در حالی است که از هر چهار شهر، یک شهر محدودیت‌های بودجه را مانعی برای سازگاری عنوان می‌کند.
آگاهی
یکی از بزرگترین چالش‌ها آگاهی است. بلیندا بیتس، مدیر ارشد خدمات مقاومت در برابر تغییرات اقلیمی می‌گوید: «امواج گرما خطرات طبیعی بسیار خطرناکی هستند اما به ندرت مورد توجه قرار می‌گیرند زیرا تلفات و تخریب آنها همیشه بلافاصله مشخص نیست. طوفان‌ها دسته‌بندی و نامگذاری شده‌اند تا خطر و شدت آنها اعلام شود حتی در مناطقی از جهان مانند کالیفرنیا مردم برای زلزله بعدی آماده می‌شوند اما سطح آگاهی و آمادگی برای امواج گرما ارائه نشده است و باید این مورد تغییر کند.»
محققان اظهار کردند: باید اقدامات اساسی و فوری انجام شود، در غیر این صورت، صدها شهر در سراسر جهان ممکن است برای زندگی به مکان نامناسب و غیرقابل سکونت تبدیل شوند.
انتهای پیام