قیمت خودروهای برقی با کم شدن هزینه باتری در حال کاهش است و تغییر حمل و نقل با استفاده از خودروهای برقی بسیار مهم و لذت‌بخش‌تر است زیرا حمل‌ونقل مسئول حدود یک چهارم انتشار کربن در جهان است و وسایل نقلیه جاده‌ای حدود سه چهارم از این سهم را تشکیل می‌دهند.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، اگر قرار باشد تا سال ۲۰۵۰ شانسی برای رسیدن به صفر خالص وجود داشته باشد، خودروهای الکتریکی باید به زودی این قدرت را در دست گیرند اما سخت‌ترین بخش در استفاده از خودروهای برقی روشن‌ کردن آنهاست.

هر روز خریداران بیشتری راغب خرید وسیله نقلیه الکتریکی (EV) می‌شوند زیرا نسبت به وسایل نقلیه با موتورهای احتراق داخلی (ICE) هیجان‌انگیزتر هستند و البته رانندگی آسان‌تری دارند.  در سال جاری ۶ میلیون خودرو برقی خریداری شد که تنها ۸ درصد از کل خریداران خودروست و این رقم باید تا سال ۲۰۳۰ به حدود دوسوم و تا سال ۲۰۵۰ به ۱۰۰ درصد افزایش یابد تا به اهداف صفر خالص دست یابد.

بسیاری از سرمایه‌گذاران با این فرض کار می‌کنند که همه این موارد به آرامی اتفاق خواهد افتاد اما سازندگان باتری‌های الکتریکی نیز در حال رونق هستند و هر روز خوردوهای بیشتری تولید  و این سوال مطرح می‌شود که چگونه این همه خودرو برقی شارژ خواهد شد؟

انواع فعلی شارژرهای عمومی (۱.۳ متر) نمی‌توانند خواسته‌های ناوگان الکتریکی در حال افزایش جهان را برآورده کنند. آژانس بین‌المللی انرژی (IEA) برآورد کرده است که احتمالا تا پایان این دهه، ۴۰  میلیون عامل شارژ مورد نیاز است که با نزدیک‌شدن به سال ۲۰۳۰ در هر ۱۲ ماه به بودجه سالانه ۹۰ میلیارد دلار نیاز دارد و اگر قرار باشد تا سال ۲۰۵۰ به اهداف صفر خالص دست یابد جهان به کمتر از ۲۰۰ میلیون عامل شارژ عمومی نیاز خواهد داشت.

این در واقع درست است که تعهدات کنونی دولت‌ها در مورد حذف تدریجی خودروهای معمولی و استفاده از خودروهای الکتریکی نشان می‌دهد که فروش ناخالص مطابق با صفر خالص بعید به نظر می‌رسد. با این حال، مبالغی که جهان باید برای زیرساخت شارژ هزینه کند، خیره‌کننده است.

در یک بررسی دیگر نشان داده شده است که با کاهش هزینه‌های باتری، نفوذ خودروهای برقی همچنان در حال افزایش است،  با این حال، فروش ناخالص تنها به کمتر از یک سوم کل فروش ناخالص خودرو تا سال ۲۰۳۰ می‌رسد. با این وجود، تا سال ۲۰۴۰ تقریبا ۶۰۰ میلیارد دلار بودجه نیاز است و اگر قرار باشد تا سال ۲۰۵۰ به صفر خالص برسد، بودجه مورد نیاز می‌تواند ۱.۶ تریلیون دلار شود.

یکی از مزایای بزرگ خودروهای الکتریکی این است که ممکن است وسایل‌نقلیه در محل سکونت یا در محل کار شارژ شوند. مدل‌های فعلی وسایل نقلیه‌الکتریکی معمولا باتری‌هایی با برد ۲۵۰ مایل (۴۰۰ کیلومتر) هستند و برخی بیش از ۴۰۰ مایل را طی می‌کنند.

از آنجایی که مالکیت وسایل نقلیه‌الکتریکی از خانواده‌های ثروتمندتر به افراد دیگر نیز انتقال می‌یابد، تعداد وسایل نقلیه برقی درجامعه عمومی افزایش خواهد یافت. در آمریکا، اروپا و چین پیش‌بینی می‌شود که تقاضا برای شارژ عمومی در مقابل شخصی افزایش یابد. شارژرهای عمومی در انواع  مختلف موجود هستند؛ یک نوع شارژ معمولی، شارژ کنار حاشیه جاده ممکن است از طریق تیرهای چراغ یا فاکتورهای شارژ اختصاصی متفاوت فراهم شود و مکانی باشد که وسایل نقلیه احتمالا در یک روز در این قسمت پارک می‌شوند سپس ممکن است شارژ محل تعطیلات در مراکز خرید، مکان‌های غذاخوری، سینماها و مناظر عمومی  ایجاد شود و هزینه آن بین ۲۰۰۰ تا ۱۰ هزار دلار متفاوت خواهد بود.

شارژ سریع که معمولا  هر ۲۰ دقیقه ۶۰ تا ۸۰ مایل ارسال می‌شود، برای رانندگانی که سفرهای طولانی بین شهری را پشت سر می‌گذارند و در شهرها برای موارد اضطراری سریع مهم است. اتومبیل‌هایی مشابه تاکسی‌ها برای رانندگی در مسافت‌های طولانی‌تر نیز به شارژ سریع نیاز دارند.

شرکت‌های تخصصی شارژ به‌زودی در حال افزایش هستند و تعدادی از آنها در ۱۲ ماه گذشته به بازارهای عمومی آمده‌اند. با این وجود، تردیدهای جدی در این باره وجود دارد و آژانس بین‌المللی انرژی به‌عنوان جایگزینی برای ۴۰ میلیون شارژر عمومی تخمین می‌زند که جهان تا سال ۲۰۳۰ می‌خواهد در مسیر درست قرار گیرد و پول اضافی برای جایگزینی شبکه‌های انرژی الکتریکی برای توزیع انرژی در عرضه جدید تقاضا مورد نیاز است.

همچنین پیشرفت‌ در باتری‌ها باید برای تامین بردهای طولانی‌تر ادامه داشته باشد و این به معنای نیاز کمتر برای شارژ مکرر است. باتری‌های جدیدتر احتمالا می‌توانند در مدت کوتاهی شارژ شوند و شارژرها در آینده با سرعت بیشتری عرضه خواهند شد و رانندگان باید منتظر باشند.

انتهای پیام