کارشناسان آمریکایی در بررسی‌های خود بیش از ۵۵۰۰ ویروس جدید از جمله یک حلقه گمشده در تکامل ویروسی را در اقیانوس شناسایی کردند.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، تجزیه و تحلیل انجام گرفته روی مواد ژنتیکی در اقیانوس به شناسایی هزاران ویروس RNA ناشناخته قبلی منجر شده و تعداد گروه‌های بیولوژیکی ویروس‌هایی که تصور می‌شود وجود دارند را دو برابر کرده است.

ویروس‌های RNA بیشتر به دلیل بیماری‌هایی که در افراد ایجاد می‌کنند، از سرماخوردگی معمولی گرفته تا کووید-۱۹ شناخته می‌شوند. آنها همچنین گیاهان و حیواناتی را که برای بشر حائز اهمیت هستند، آلوده می کنند.

این ویروس ها اطلاعات ژنتیکی خود را به جای DNA در RNA حمل می کنند. ویروس‌های RNA با سرعت بسیار سریع‌تری نسبت به ویروس‌های DNA تکامل پیدا می کنند. در حالیکه کارشناسان صدها هزار ویروس DNA را در اکوسیستم‌های طبیعی خود فهرست‌بندی کرده‌اند، ویروس‌های RNA به نسبت مورد مطالعه قرار نگرفته اند.

برخلاف انسان و سایر موجودات متشکل از سلولها، ویروس‌ها فاقد DNA هستند که به عنوان بارکد ژنتیکی عمل می کند. بدون این بارکد، تلاش برای تشخیص گونه های مختلف ویروس در طبیعت می تواند چالش برانگیز باشد.

برای مواجهه با این محدودیت، متخصصان آمریکایی تصمیم گرفتند ژنی را شناسایی کنند که پروتئین خاصی را کدگذاری می کند و به این ترتیب به ویروس اجازه می دهد که ماده ژنتیکی خود را تکثیر نماید. این تنها پروتئینی است که همه ویروس های RNA باید آن را داشته باشند زیرا نقش اساسی در تعیین نحوه تکثیر آنها ایفا می کند. با این حال، هر ویروس RNA تفاوت‌های کوچکی در ژن پروتئینی دارد که به عنوان بارکد عمل کرده و می‌تواند به تشخیص یک نوع ویروس از دیگری کمک کند.

بنابراین متخصصان پایگاه داده جهانی از توالی‌های RNA از پلانکتون را که جمع‌آوری ‌شده بود مورد بررسی قرار دادند. پلانکتون هر موجود آبزی است که برای شنا کردن برخلاف جریان آب، بسیار کوچک است. آنها بخشی حیاتی از شبکه های غذایی اقیانوس ها هستند و میزبان ویروس های RNA به حساب می آیند.

به گزارش نشریه تخصصی "دِ کانورسیشن"، کارشناسان در مجموع ۵۵۰۴ ویروس RNA دریایی جدید را شناسایی کردند و با این یافته، تعداد گروه‌های بیولوژیکی ویروس RNA شناخته شده را از پنج به ۱۰ افزایش پیدا کرد. همچنین نقشه برداری از این توالی های جدید از نظر جغرافیایی نشان داد که دو تا از شاخه های جدید به طور خاص در مناطق وسیع اقیانوسی فراوان هستند.

انتهای پیام