باید برای دستیابی به تغییرات آب‌وهوایی بیشتر از کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای کار انجام دهیم.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، بر اساس مطالعه جدیدی که در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است، کاهش انتشار دی‌اکسیدکربن برای جلوگیری از گرم‌شدن فاجعه بار زمین کافی نیست.

در مسیر مقابله با تغییرات آب‌وهوایی، راهبردی که به‌طور همزمان انتشار سایر آلاینده‌های آب‌وهوایی از جمله متان، مبردهای هیدروفلوئوروکربن، مه دود ازن سطح زمین، دوده کربن سیاه و اکسید نیتروژن را کاهش می‌دهد، نادیده گرفته شده است و این راهبرد می‌تواند نرخ گرمایش جهانی را تا سال ۲۰۵۰ به نصف کاهش دهد.

هیات بین دولتی تغییرات اقلیمی (IPCC) گزارش کرد که اگر چنین اقداماتی انجام شود، کاهش انتشار سوخت‌های فسیلی (منبع اصلی دی‌اکسیدکربن) با کربن‌زدایی سیستم انرژی و حرکت به سمت انرژی‌های تجدیدپذیر در واقع گرمایش جهانی را در کوتاه‌مدت افزایش می‌دهد.

سوزاندن سوخت‌های فسیلی، آئروسل‌های سولفات را منتشر می‌کند و این مواد نقش مهمی در خنک‌کردن آب‌وهوا دارند. تغییر به منابع انرژی پاک ممکن است منجر به کاهش گرمایش در کوتاه‌مدت شود و به‌طور بالقوه می‌تواند باعث شود که دما تا سال ۲۰۳۵ از سطح ۱.۵ درجه سانتی‌گراد و تا اواسط قرن از سطح دو درجه سانتی‌گراد فراتر رود.

با این حال، راهبردی دوگانه که به‌طور همزمان آلاینده‌های غیر دی‌اکسیدکربن را کاهش می‌دهد، باعث می‌شود تا دما پایین‌تر از حد دو درجه سانتی‌گراد باقی بماند و به‌طور قابل‌توجهی شانس باقی ماندن زیر ۱.۵ درجه سانتی‌گراد هدف تعیین‌شده در توافق‌نامه پاریس در سال ۲۰۱۵ را بهبود بخشد.

چنین آلاینده‌هایی در حال حاضر تقریبا به اندازه دی‌اکسیدکربن در گرمایش جهانی نقش دارند و از آنجایی که بیشتر آنها فقط مدت کوتاهی در جو باقی می‌مانند، قطع آنها می‌تواند سریع‌تر از هر راهبرد دیگری گرمایش را متوقف کند.

ادامه کاهش انتشار کربن حیاتی خواهد بود. چنین اقداماتی سرنوشت آب‌وهوا را در درازمدت تعیین می‌کند و آلودگی هوا را کاهش می‌دهد که سالانه جان بیش از ۸ میلیون نفر را می‌گیرد و میلیاردها دلار خسارت به محصولات در سراسر جهان وارد می‌کند.

با این حال، مقابله همزمان با آلاینده‌های کوتاه‌مدت تنها امید بشر برای رسیدن به سال ۲۰۵۰ بدون ایجاد تغییرات آب‌وهوایی برگشت‌ناپذیر و احتمالا فاجعه‌بار است بنابراین، توسعه سیاست‌های اقلیمی برای رسیدگی به همه آلاینده‌هایی که از منابع سوخت فسیلی مانند نیروگاه‌های زغال سنگ یا موتورهای دیزل منتشر می‌شوند، ضروری است تا به جهان فرصت مبارزه برای حفظ گرمایش جهانی در سطوح قابل کنترل داده شود.

انتهای پیام