برنامه روز جهانی محیط‌ زیست هر سال در تاریخ پنجم ژوئن توسط بخش محیط‌ زیست سازمان ملل‌ متحد رهبری می‌شود و از سال ۱۹۷۳ نیز میلیون‌ها نفر در سراسر جهان مراسم گرامیداشت این روز را برگزار می‌کنند.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، روز جهانی محیط‌ زیست در سال ۲۰۲۲ به میزبانی سوئد برگزار شده و شعار کمپین آن «تنها یک زمین» با تمرکز بر زندگی پایدار در هماهنگی با طبیعت است.

تنها یک زمین شعار اولین کنفرانس سازمان ملل‌ متحد در مورد محیط‌ زیست انسانی بود که در سال ۱۹۷۲ در استکهلم برگزار شد. این موضوع توسعه پایدار را در دستور کار جهانی قرار داد و منجر به برپایی روز جهانی محیط‌ زیست شد. روز جهانی محیط‌ زیست پلتفرمی جهانی برای ایجاد تغییرات مثبت است و این روز بین‌المللی با شرکت بیش از ۱۵۰ کشور، سازمان ملل‌متحد، دولت‌ها، مشاغل، مدارس، مشاهیر، شهرها و جوامع برگزار می‌شود تا آگاهی در مورد محیط‌ زیست را افزایش ‌دهد و اقدامات زیست‌محیطی گرامی داشته شود.

روز جهانی محیط‌زیست ۲۰۲۲ فرصتی برای نمایش برخی از عملکردهای پیشگامانه سوئد در زمینه محیط‌ زیست در ۵۰ سال گذشته است. برنامه محیط‌ زیست سازمان ملل(UNEP) سالانه رویدادهایی را برای روز جهانی محیط‌ زیست سازماندهی کرده که آگاهی و اقدام جهانی را برای حفاظت از محیط زیست تشویق می‌کند.

طراحی پایدار باعث تجلیل و ایجاد توانایی جوامع و سیستم‌های شهری گسترده‌تر برای به حداقل رساندن تاثیر آن بر محیط‌ زیست در تلاش برای ایجاد مکان‌هایی بادوام می‌شود و یک رویکرد اکولوژیکی است که نه تنها طبیعت بلکه عنصر انسانی را نیز در سطح محلی و جهانی مورد توجه قرار می‌دهد.

دستورالعمل‌های طراحی پایدار ابزاری موثر برای نشان‌ دادن تئوری، کیفیت و کاربرد طراحی پایدار در جامعه شهری و همچنین در سطوح مختلف تعریف‌کننده جامعه است و امکانات طبیعی را با بافت محله، بخش مسکونی جامعه و واحدهای مسکونی ادغام می‌کند.

زمین با یک وضعیت اضطراری سه‌گانه مواجه است که شامل آب‌وهوای بسیار گرم، از دست‌ دادن زیستگاه و فشارهای دیگر است که تخمین زده می‌شود در چنین شرایطی یک میلیون گونه در معرض خطر انقراض است و آلودگی همچنان هوا، زمین و آب را تحت‌ تاثیر قرار داده است. راه برون‌رفت از این معضلات این است که اقتصاد و جوامع خود را متحول کنیم تا آن را فراگیر، منصفانه و مرتبط‌تر با طبیعت نماییم. ما باید از مرحله آسیب رساندن به سیاره به درمان آن روی بیاوریم.

زمان رو به اتمام و طبیعت در حالت اضطرار است؛ برای حفظ گرمایش جهانی زیر ۱.۵ درجه سانتیگراد در این قرن باید انتشار گازهای گلخانه‌ای سالانه را تا سال ۲۰۳۰ به نصف کاهش دهیم. بدون اقدام در کاهش آلودگی هوا فراتر از دستورالعمل‌های ایمن طی یک دهه آلودگی را ۵۰ درصد افزایش می‌دهد و زباله‌های پلاستیکی که به اکوسیستم‌های آبی سرازیر می‌شود، تقریبا سه برابر خواهد شد. تا سال ۲۰۴۰ ما نیاز به اقدام فوری برای رسیدگی به این مسائل است.

افراد از طریق حمایت از کسب‌وکارها و دولت‌ها با برنامه‌ریزی می‌توانند محرک‌های تغییر باشند. اقدامات این مشارکت بزرگتر می‌تواند تاثیر دگرگون‌کننده داشته باشد و به‌ طور بالقوه رفتارهای مصرف و تولید پایدار را برای دهه‌های آینده قابل تحمل کند.

گزینه‌های متحول‌کننده برای پایداری باید در دسترس، مقرون‌ به‌ صرفه و جذاب باشد تا مردم بتوانند تصمیمات روزانه بهتری بگیرند. زمینه‌های کلیدی برای تحول شامل نحوه ساخت‌وساز و زندگی در خانه‌ها، شهرها و محل کار، نحوه و مکان سرمایه‌گذاری و اقدامات در حوزه تفریح ‌و سرگرمی است.

با توجه به کاهش منابع جهانی و تخریب زیاد محیط‌ زیست چشم‌انداز قرن جدید سوالات جدی در مورد سلامت و زیست‌پذیری شهرهای آینده ایجاد می‌کند. در قرن گذشته شهرها به‌ طور قابل‌ توجهی از یک بافت کارآمد، تغییر کاربردی دادند و  این فرآیند نه تنها بر زیستگاه طبیعی ما تاثیر منفی گذاشته بلکه حیات مکان‌های شهری سنتی را نیز از بین برده است.

بیشتر شهرها و شیوه‌های ساخت‌وساز سنتی از سر ضرورت و نه ایدئولوژی عرضه‌محور تکامل یافته‌اند. در قرن گذشته روش‌های ساختمان‌سازی مدرن محدودیت‌های شرایط انسانی را نادیده گرفته و شروع به استفاده بیش از حد فناوری برای حل موقعیت‌ها به‌ طور عمده کرده است.

در حال حاضر ساختمان مرتفع مسلط‌ترین نماد شهرها و شگفتی ساخته دست بشر است که با رسیدن به ابرها جاذبه را به چالش می‌کشد و مظهر آرزوهای بی‌امان بشر برای ساختن با ارتفاع بالاتر است. ساختمان‌های بلند به دلیل مقیاس عظیم توجه بسیاری از ذی‌نفعان از جمله مالکان، توسعه‌دهندگان، برنامه‌ریزان، معماران و مهندسان را به خود جلب می‌کند. آن‌ها تقاضای قابل‌ توجهی برای زیرساخت‌ها و سیستم‌های حمل‌ونقل دارند و بافت تاریخی را تحت تاثیر قرار می‌دهند و در عین حال خط افق شهر را تغییر می‌دهند. همچنین با ایجاد سایه و مسدود کردن مناظر و نور خورشید بر محیط تاثیر می‌گذارند.

ساختمان‌های مرتفع مقادیر زیادی انرژی مصرف می‌کنند و نیاز به هزینه عملیاتی بالایی دارند. به همین دلایل برخی از منتقدان ساختمان‌های بلند را نمایش نامطلوبی از شکل شدید جهش تکنولوژیکی می‌دانند و از این رو «شیطان شهری» است که کیفیت و شیوه زندگی شهری را کاهش می‌دهد. پس از فرو ریختن برج‌های مرکز تجارت جهانی(WTC) در نیویورک در سپتامبر ۲۰۰۱ برخی از افراد بدبین با نامیدن آسمان‌خراش‌ها به نام «تله‌های مرگ» دیدگاه بدبینانه خود را بیان و عجولانه و ناعادلانه نابودی آن را پیش‌بینی کردند.

با این حال نتیجه برعکس نظر آنان بود زیرا علاقه به ساختمان‌های مرتفع در جامعه پس از این فاجعه بی‌وقفه افزایش یافت. دهه گذشته ثابت کرده این دیدگاه‌ها در بهترین حالت غیرقابل دفاع است زیرا شاهد رونق بی‌سابقه ساخت‌وساز ساختمان‌های مرتفع و فوق‌ مرتفع در سرتاسر جهان بوده‌ایم.

بسیاری از منتقدان به دلیل از دست‌ دادن سبک زندگی قدیمی ابراز تاسف می‌کنند و ساختمان‌های مرتفع را نمادهای ظالمانه و نفوذهای غیرضروری به بافت شهری می‌دانند که کیفیت زندگی اجتماعی طبیعی ساکنان شهر را پایین می‌آورد. آنان ممکن است نکته‌ای را در نظر داشته باشند زیرا ساختمان‌های بلند عاری از برخی مشکلات اساسی نیستند اما برای نجات زمین‌های کشاورزی، کاهش ردپای کربن و وابستگی به خودرو و صرفه‌جویی در انرژی به آن‌ها نیاز است و در آینده نیز خواهند بود.

منبع:ایسنا

انتهای پیام