سازمان ملل و ایالات متحده در حال اقدام برای گسترش شبکه ایستگاه‌های هواشناسی در سراسر جنوب صحرای آفریقا، جنوب آسیا، مناطق کارائیب و اقیانوس آرام هستند تا سیستم هشدار اولیه آب و هوایی ایجاد شود که بتوان خشکسالی‌های شدید، موج گرما، طوفان‌های استوایی و سیل را بهتر پیش بینی کرد.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، کمتر از نیمی از ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل تحت پوشش سیستم‌ هشدار اولیه قرار دارند و کشورهای کمتر توسعه ‌یافته و جزیره‌ای تنها ۱۰ درصد از داده‌های آب‌ و هوایی را که سازمان جهانی هواشناسی بر اساس توافق‌های بین‌المللی به آن نیاز دارد، ارائه می‌کنند.

مقامات سازمان جهانی هواشناسی تاکید دارند نیاز به سیستم هشدار اولیه تا حدی ناشی از حوادث آب و هوایی است که به دلیل تغییرات آب و هوایی ناشی از فعالیت انسان شدیدتر شده است.

بسیاری از آژانس‌ها و سازمان‌های هواشناسی در کشورهای هدف دارای تعداد انگشت شماری تکنسین و تجهیزات لازم برای سنجش دما، باد، بارندگی و فشار هوا هستند.

"مارکوس رپنیک"، مدیر دبیرخانه تسهیلات تامین مالی مشاهدات سیستماتیک سازمان جهانی هواشناسی گفت: ماهواره‌های هواشناسی که توسط سازمان‌های آمریکایی و اروپایی اداره می‌شوند، دمای اتمسفر و سطح اقیانوس‌ها را اندازه‌گیری می‌کنند اما داده‌های روی زمین در بخش‌های عظیمی از کره زمین وجود ندارد.

وی افزود: با وجود تعداد قابل توجهی ماهواره همچنان کمبود داریم. نقاط تاریک بزرگی به لحاظ پوشش داده‌ای داریم. در برخی از بخش‌های آفریقا نمی‌دانیم که بارش باران بیشتر خواهد بود یا کمتر، زیرا اطلاعات کافی در اختیار نداریم.

انتهای پیام