وقتی موضوع رسیدگی به چالش‌های غذایی و آب‌وهوایی برای جمعیت رو به رشد جهانی مطرح می‌شود، منابع دریایی نادیده گرفته می‌شوند. البته تلاش‌هایی در حال انجام است تا دولت‌ها را تشویق کنند، غذاهای آبزی را در مرکز سیاست‌های غذایی به‌ویژه به دلیل مزایای سلامتی آن‌ها و در عین حال اطمینان از دسترسی به منابع پایدار قرار دهند.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، با توجه به اینکه جمعیت جهان تا سال ۲۰۵۰ به ۱۰ میلیارد نفر خواهد رسید و سیستم‌های غذایی و محیط زیست در حال حاضر تحت فشار شدید قرار گرفتند، برای مقابله با چالش‌های پیش رو به تفکر نو نیاز است. یک نقطه شروع خوب، شناخت سهمی است که منابع دریایی ما می‌تواند داشته باشد.

اقیانوس بیش از ۷۰ درصد از سیاره ما را پوشانده است و پروتئین بیش از ۳ میلیارد نفر در سراسر جهان را تامین می‌کند.

بر اساس گزارش وضعیت امنیت غذایی و تغذیه سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل‌ متحد، خطرات سلامتی ناشی از غذاهای غنی از کالری و مواد مغذی فقیر منجر به مرگ زودهنگام میلیون‌ها نفر شده است، در حالی که مصرف بیش از حد گوشت قرمز به خطرات جدی منجر می‌شود، اما بیماری‌های قابل پیشگیری، مانند بیماری قلبی اکنون یکی از علل اصلی مرگ‌ومیر در سراسر جهان است.

افزایش صید می‌تواند کمبود آهن را در ۴ میلیون نفر و کمبود ویتامین  ب ۱۲  را در ۱۸ میلیون نفر کاهش دهد و به کاهش کم‌خونی کمک کند. این مشکل جهانی بهداشت عمومی تقریبا نیمی از کودکان زیر پنج سال و ۴۰ درصد از زنان باردار را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد.

غذاهای دریایی نسبت به بسیاری از مواد غذایی دیگر مزیت دارند زیرا به زمین یا آب شیرین نیاز ندارند و منجر به آلاینده‌های کمتری می‌شوند و به طور کلی، انتشار کربن از غذاهای دریایی به‌طور قابل توجهی کمتر از تولید گوشت قرمز است.

تغییر موثر برای بهبود سلامت و معیشت در سراسر جهان امکان‌پذیر است اما تنها در صورتی که سیاست‌گذاران ارزش حفاظت از منابع عظیم دریایی را برای نسل‌های آینده بدانند.

انتهای پیام