شهرنشینی سریع، رشد اقتصادی و تغییر در الگوهای مصرف به این معنی است که جهان با حجم فزاینده‌ای از زباله مواجه است که می‌تواند چالش جدیدی را ایجاد کند که ناشی از موارد ذکر شده است و با تولید ۳۵۰ میلیون تن زباله پلاستیکی در سال به راهکارهای مدیریت پسماند موثرتر نیاز است.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، نارسایی در برنامه‌ریزی مدیریت پسماند منجر به نشت به محیط‌های خشکی و دریایی می‌شود، در نتیجه تأثیر منفی بر سیستم‌های زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی همچنین سلامت عمومی و سیستم‌های غذایی دارد.

زباله‌های پلاستیکی، به دلیل استفاده در مقیاس وسیع در صنایع همراه با طول عمر کوتاه محصولات آن ازجمله پلاستیک‌های یک‌بار مصرف، بسته‌بندی، کالاهای مصرفی و پوشاک، یکی از عوامل کلیدی در افزایش ناپایدار زباله‌های تولید شده است.

بر اساس گزارش سازمان همکاری و توسعه اقتصادی، در واقع، مصرف پلاستیک در سراسر جهان طی چند دهه گذشته چهار برابر شده است و انتظار می‌رود زباله‌های پلاستیکی در جهان تا سال ۲۰۶۰ تقریباً سه برابر شود.

تولید زباله‌های پلاستیکی در هند، سالانه ۹.۴ میلیون تن تخمین زده شده است که تنها ۵۰ درصد آن از طریق بازیافت جمع‌آوری و پردازش می‌شود. باید توجه داشت که مصرف و متعاقب آن تولید زباله های پلاستیکی در سطح خانوار سهم عمده‌ای در تولید کلی زباله دارد.

علاوه بر این، سالانه ۳۵۰ میلیون تن زباله پلاستیکی توسط کشورها تولید می‌شود که در مقیاس و پیچیدگی افزایش می‌یابد.

اخیراً هند به پرجمعیت‌ترین کشور جهان تبدیل شده است که به معنای مصرف بیشتر و در نتیجه افزایش بیشتر تولید زباله است. انتظار می‌رود جمعیت شهری هند به ۶۰۰ میلیون نفر برسد و ۱۶۵ میلیون تن زباله جامد (پنج تا ۶ درصد پلاستیک) تا سال ۲۰۳۰ تولید شود.

در حالی که مداخلات سیاستی در سطوح ملی، فرعی و منطقه‌ای طراحی شده است، نیاز اساسی برای دولت‌های محلی و تنظیم‌کننده‌ها در سرتاسر جهان وجود دارد که با بازیگران محلی برای اجرای مؤثر، گسترش و حفظ سیاست‌ها و ابتکارات مدیریت پسماند همکاری کنند.

مشارکت‌های چندجانبه، چیزی است که برای موضوع پیچیده‌ای مانند مدیریت زباله مورد نیاز است.

انتهای پیام