کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تنها راه کاهش آلایندگی نیست و زمین را نجات نمی‌دهد.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، بر اساس گزارش جهانی خطرات سال ۲۰۲۳ مجمع جهانی اقتصاد، وضعیت اضطراری آب و هوایی منجر به ایجاد خطرات جدی برای جهان در دهه آینده می‌شود با این حال، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای به تنهایی ما را تا سال ۲۰۵۰ به صفر نمی‌رساند. تسریع جذب و ذخیره‌سازی کربن می‌تواند برای محدود کردن افزایش دمای کره زمین به ۱.۵ درجه سانتی‌گراد حیاتی باشد.

اگر می‌خواهیم با وضعیت اضطراری آب‌وهوا مقابله کنیم، باید انتشار دی‌اکسیدکربن تولید شده انسان را به صفر برسانیم اما دانشمندان این سوال را مطرح می‌کنند که آیا می‌توانیم انتشار گازهای گلخانه‌ای را با سرعت کافی متوقف کنیم؛ بنابراین مسابقه برای یافتن راه‌های جدیدی برای حذف کربن از جو و ذخیره ایمن آن ادامه دارد.

آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل متحد، در مارس ۲۰۲۳، از کشورهای ثروتمند خواست تا منابع خود را با هم ترکیب کنند و از «فناوری های اثبات شده و مقرون به صرفه» برای دستیابی به کربن صفر تا سال ۲۰۵۰ استفاده کنند.

جذب و ذخیره کربن، مجموعه‌ای از فناوری‌هایی است که می‌تواند با کاهش دی‌اکسید کربن با تغییرات آب‌وهوایی مقابله کند. این فرآیند، دی‌اکسید کربن تولید شده را قبل از رها شدن در جو جذب می‌کند. دی‌اکسید کربن فشرده می‌شود تا زمانی که به یک ماده مایع مانند تبدیل شود که معمولاً از طریق خط لوله به محل ذخیره‌سازی هدایت می‌شود. بیشتر دی‌اکسید کربن جذب شده در حال حاضر به اعماق زیر زمین تزریق می‌شود.

چنین فرآیندی، حلقه‌ای بسته تشکیل می‌دهد که در آن کربن به‌عنوان سوخت فسیلی از زمین استخراج می‌شود و بعداً به‌صورت دی‌اکسید کربن به زیر زمین بازگردانده می‌شود اما تمام جذب کربن شامل مصرف مستقیم دی‌اکسید کربن از گازهای زباله صنعتی نیست.

گیاهان به‌طور طبیعی دی اکسید کربن را از جو جذب و ذخیره می‌کنند. هنگامی که مواد گیاهی، به نام زیست توده، در یک نیروگاه سوزانده می‌شود و دی‌اکسید کربن منتشر شده جذب و ذخیره می‌شود، چیزی را ایجاد می‌کند که دانشمندان آن را انتشار منفی می‌نامند.

در ایرلند، از کود جلبک دریایی برای جذب کربن و بازگرداندن آن به زمین استفاده می‌کنند. جلبک دریایی یکی از موثرترین راه‌های طبیعت برای جذب دی‌اکسید کربن است زیرا جلبک دریایی ۳۰ برابر سریع‌تر از درختان کربن را جذب می‌کند. با تبدیل آن به کود، کربن جذب شده به‌طور ایمن در خاک ذخیره می‌شود.

به تازگی بریتانیا پروژه ۲۰ میلیون دلاری برای توسعه سیستم‌هایی برای جذب کربن از صنایع انرژی بر و انتقال آن با کشتی یا خط لوله به ذخیره‌سازی فراساحلی در زیر بستر دریا در مخازن خالی زیرزمینی نفت و گاز را اعلام کرده است.

انتظار می‌رود مرحله اول این پروژه سالانه پنج میلیون تن دی‌اکسید کربن ذخیره کند، اگرچه بر اساس آمارهای رسمی، بریتانیا به تنهایی به جذب و ذخیره ۵۰ میلیون تن در سال نیاز دارد تا تا سال ۲۰۵۰ به صفر خالص برسد.

در سطح جهانی، بین ۱۰۰ میلیون تا یک میلیارد تن دی‌اکسید کربن باید در بقیه قرن جاری جمع‌آوری و ذخیره شود تا افزایش دمای جهانی به ۱.۵ درجه سانتی‌گراد محدود شود.

انتهای پیام