ذوب شدن یخ باعث تشدید امواج گرما می‌شود و به‌عنوان منابع رو به رشد آب شیرین، ذوب‌شدن یخ‌های دریا و یخ‌های یخبندان، الگوهای سنتی گردش اقیانوس‌ها را تغییر می‌دهند.
امواج گرمای مرگبار اروپا با ذوب شدن یخ‌های دریا مرتبط است و نتایج تحقیق جدید مرکز ملی اقیانوس‌شناسی ساوتهمپتون درک ما از الگوهای آب‌وهوا را دوباره تعریف می‌کند؛ اکنون کارشناسان می‌توانند امواج گرمای تابستان در اروپا را از ماه‌ها تا سال‌ها قبل پیش‌بینی کنند.
به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، دانشمندان ارتباط مستقیمی بین هجوم آب‌های مذاب در اقیانوس اطلس شمالی و وقوع امواج گرما در سراسر اروپا طی ماه‌های تابستان کشف کرده‌اند. این تحقیق حاکی از پیشرفت قابل‌توجهی در اقلیم‌شناسی است و نشان می‌دهد که چگونه افزایش سطح آب شیرین در اقیانوس اطلس شمالی می‌تواند باعث ایجاد اثر دومینو شود که در تابستان‌های گرم‌تر و خشک‌تر در سراسر اروپا به اوج می‌رسد.
مارلینا اولتمانز، نویسنده ارشد این مقاله و دانشمند این بررسی اظهار کرد در حالی که بریتانیا و شمال اروپا در تابستان ۲۰۲۳ هوای خنک و مرطوب غیرمعمولی را تجربه کردند، گرینلند تابستان غیرمعمول گرمی را تجربه کرد که منجر به افزایش ورودی آب شیرین به اقیانوس اطلس شمالی شد. بر اساس زنجیره رویدادهای شناسایی شده، ما انتظار داریم که شرایط جوی اقیانوسی، تابستانی غیرمعمول گرم و خشک در جنوب اروپا طی سال جاری را رقم بزند.
ذوب شدن یخ باعث تشدید امواج گرما می‌شود و به‌عنوان منابع رو به رشد آب شیرین، ذوب‌شدن یخ‌های دریا و یخ‌های یخبندان، الگوهای سنتی گردش اقیانوس‌ها را تغییر می‌دهند. این پدیده تأثیر عمیقی بر پویایی آب‌وهوای جهانی دارد.
نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که با ادامه ذوب یخ‌ها، فرکانس و شدت امواج گرما و خشکسالی در سراسر اروپا نیز تشدید می‌شود. این پدیده چالش‌های ناشی از گرمایش جهانی را بیشتر تشدید خواهد کرد.
انتظار می‌رود ذوب شدن یخ‌های خشکی و دریا در دهه‌های آینده افزایش یابد و منجر به افزایش تخلیه آب شیرین به اقیانوس اطلس شمالی شود. نویسندگان مقاله نوشتند که با ناهنجاری‌های قوی‌تر آب شیرین، نتایج ما نشان‌دهنده افزایش خطر تابستان‌های گرم و خشک اروپا و بر این اساس امواج گرما و خشکسالی است.
این پژوهش گامی رو به جلو برای بهبود مدل‌هاست که صنایع و سهامداران را قادر می‌سازد تا برای شرایط آب‌وهوایی خاص، مانند سازگاری روش‌های کشاورزی برای انعطاف‌پذیری بیشتر، پیش‌بینی مصرف سوخت و آماده‌سازی برای حوادث سیل برنامه‌ریزی کنند.
امواج گرمای اروپا در سال‌های اخیر مکرر، شدیدتر و طولانی‌تر شده‌اند که می‌توان آن را عمدتاً به تغییرات آب‌وهوایی نسبت داد. این رویدادهای شدید آب‌وهوایی تأثیرات قابل‌توجهی بر سلامت عمومی، کشاورزی و اکوسیستم در سراسر این قاره داشته است.
از آنجایی که دما به بالاترین حد خود می‌رسد، بسیاری از کشورها با چالش‌هایی مانند افزایش نرخ مرگ‌و میر، به ویژه در میان جمعیت‌های آسیب‌پذیر مانند افراد مسن و سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی تحت فشار به دلیل بیماری‌های مربوط به گرما مواجه هستند.
کشاورزی نیز آسیب می‌بیند زیرا محصولات کشاورزی و دام تحت فشار گرما قرار می‌گیرند و منجر به کاهش عملکرد و زیان‌های اقتصادی می‌شود. آتش‌سوزی‌های جنگلی رایج‌تر و مخرب‌تر می‌شوند که ناشی از شرایط خشک و دمای بالاست و باعث آسیب‌های گسترده به جنگل‌ها و اموال می‌شود.
علاوه بر این، امواج گرما مشکلات کمبود آب را تشدید می‌کند و بر مصرف انسان و زیستگاه‌های طبیعی تأثیر می‌گذارد.
دولت‌ها و جوامع برای سازگاری با این تغییرات از طریق اقدامات مختلف، ازجمله توسعه برنامه‌های اقدام گرمایی، افزایش فضاهای سبز در مناطق شهری برای مبارزه با اثر جزیره گرمایی و ابتکارات برای بهبود حفاظت و مدیریت آب، تلاش کرده‌اند.
ذوب شدن یخ‌ها و یخچال‌های طبیعی تأثیرات قابل‌توجهی بر آب‌وهوای زمین، اکوسیستم‌ها و جمعیت‌های انسانی دارد. یخچال‌های طبیعی، توده‌های بزرگ یخی که در خشکی تشکیل شده‌اند و یخ‌های دریا که در اقیانوس‌ها شکل می‌گیرند و ذوب می‌شوند، هر دو به دلیل گرمایش جهانی تغییرات سریعی را تجربه می‌کنند.
در حالی که ذوب شدن یخ دریا مستقیماً به افزایش سطح دریا کمک نمی‌کند، درست مانند ذوب شدن تکه‌های یخ در یک لیوان آب است که از لیوان سرریز نمی‌شود. از بین رفتن یخ‌های قطب شمال، همه افراد را در این سیاره تحت تاثیر قرار می‌دهد. قطب شمال به‌عنوان یخچال زمین عمل می‌کند، گرما را به فضا منعکس و به کنترل دمای جهانی کمک می‌کند.
گرمایش جهانی در حال ذوب کردن یخ‌های قطب شمال است و تاثیرات غیرقابل پیش‌بینی بر آب‌وهوای جهان و حتی هزاران مایل دورتر از قطب شمال دارد. برخی از دانشمندان آب‌وهوا بررسی پیوند امواج گرمای رایج در اروپا به آنچه الگوی جت دوگانه نامیده می‌شود را آغاز کرده‌اند.
نتایج تحقیقات جدید نشان می‌دهد که گرمایش سال گذشته چگونه یخ‌های گرینلند را ذوب کرد و جریان‌های آب شیرین و سرد را به اقیانوس اطلس شمالی افزایش داد و جریان‌های اقیانوسی را به گونه‌ای که منجر به تغییرات جوی می‌شود، برهم زد.
پیامدهای این پژوهش در جامعه علمی و فراتر از آن بازتاب پیدا می‌کند. این امر بر پیوستگی سیستم‌های آب‌وهوایی سیاره ما تأکید می‌کند و ما را به یاد اثرات گسترده تغییرات رخ داده در گوشه‌های دوردست کره زمین می‌اندازد. با این دانش جدید، مسئولیت عمل، اعمال قدرت پیش‌بینی برای محافظت از جوامع و اکوسیستم‌ها در برابر چالش‌های قابل پیش‌بینی جهان در حال گرم شدن، ایجاد می‌شود.
انتهای پیام