افزایش دمای جهانی در سال ۲۰۲۳ تمام مدل‌های آب‌وهوایی را پشت سر گذاشت.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA) به نقل از ارث، اگر فکر می‌کردید سال ۲۰۲۳، سال گرمی بوده، کاملاً درست است. مدل‌های اقلیمی، ابزارهایی که ما برای پیش‌بینی آینده به آن‌ها تکیه می‌کنیم، نمی‌توانستند میزان افزایش شدید دما را پیش‌بینی کنند.

اروپا زیر امواج گرمای بی‌سابقه غرق شد، آتش‌سوزی‌های جنگلی در سراسر کالیفرنیا بیداد کرد و سیل‌های ویرانگر پاکستان را فرا گرفت. این بلایا فقط سرفصل خبرها نبود، آنها خانواده‌ها را آواره، معیشت را ویران کردند و به‌طرز غم‌انگیزی جان بسیاری از افراد را گرفتند.

اکنون دانشمندان تأیید کرده‌اند که سال ۲۰۲۳، گرم‌ترین سال ثبت‌ شده بوده است و این هم باعث نگرانی و هم جذابیت می‌شود.

تغییر اقلیم به تغییرات طولانی‌مدت دما و الگوهای معمول آب‌وهوا در سراسر سیاره ما اشاره دارد. این تغییرات می‌تواند شامل تابستان‌های گرم‌تر، زمستان‌های سخت‌تر، بارش‌های غیرقابل پیش‌بینی، طوفان‌های قوی‌تر، بالا آمدن سطح دریا و مجموعه‌ای از اثرات مخرب باشد.

در حالی که برخی از این تغییرات به‌طور طبیعی در دوره‌های طولانی اتفاق می‌افتند، گرمایش سریعی که در حال حاضر شاهد آن هستیم، عمدتاً ناشی از فعالیت‌های انسانی و به‌ویژه اتکای ما به سوزاندن سوخت‌های فسیلی (زغال‌سنگ، نفت و گاز) است.

گازهای گلخانه‌ای مانند دی‌اکسید کربن، نقش مهمی در تنظیم دمای زمین دارند. وقتی نور خورشید به سیاره ما برخورد می‌کند، مقداری از آن انرژی جذب می‌شود و سطح را گرم می‌کند سپس بخشی از این انرژی به صورت گرما به فضا بازتاب می‌شود. گازهای گلخانه‌ای به‌طور طبیعی مقداری از این گرمای خروجی را در جو به دام می‌اندازند و دمای قابل سکونت را برای حیات روی زمین حفظ می‌کنند.

با این حال، مقادیر بیش از حد گازهای گلخانه‌ای که عمدتا از طریق سوزاندن سوخت‌های فسیلی آزاد می‌شوند، این فرآیند طبیعی را تشدید می‌کنند و منجر به عدم تعادل می‌شود که در آن گرمای بیشتری نسبت به خروج گرما به دام می‌افتد و باعث افزایش دمای کلی سیاره می‌شود.

میانگین دمای جهانی در سال ۲۰۲۳ به‌طور قابل‌توجهی از دمای معمول دوران پیش از صنعتی فراتر رفت. این گرم شدن سریع نشان‌دهنده انحراف از تغییرات تدریجی قبلی است و دانشمندان را مجبور می‌کند مدل‌ها و پیش‌بینی‌های خود را دوباره ارزیابی کنند.

نگران‌کننده‌ترین احتمال این است که سیستم آب‌وهوا در حال تغییر سریعی است و سریع‌تر از آنچه مدل‌های ما پیش‌بینی می‌کردند به سمت وضعیت جدیدی حرکت می‌کند. در نتیجه، توانایی دانشمندان برای پیش‌بینی سناریوهای اقلیمی آینده می‌تواند به‌طور جدی به خطر بیفتد.

برخی کارشناسان بر این باورند که بزرگی بسیار زیاد گرمایش اخیر نشان می‌دهد که ما ممکن است از آستانه‌ای برای رسیدن به الگوهای اقلیمی ناپایدارتر عبور کنیم.

علم به تنهایی کافی نیست حتی با پیچیده‌ترین درک از بحران آب‌وهوا، کار واقعی در انجام اقدامات فوری و قاطع نهفته است.

کاهش شدید در انتشار گازهای گلخانه‌ای از طریق انتقال سریع به دور از سوخت‌های فسیلی ضروری است. این امر مستلزم تغییر سیاست، سرمایه‌گذاری در منابع انرژی جایگزین و تغییر در شیوه‌های صنعتی است.

علاوه بر این، در حالی که تغییر در مقیاس بزرگ ضروری است، اقدامات روزمره نیز اهمیت دارند. انتخاب غذاهای گیاهی به جای گوشت، استفاده از حمل‌ونقل عمومی و کاهش مصرف انرژی همگی به تلاش جمعی مورد نیاز برای مقابله با بحران آب‌وهوا کمک می‌کنند.


انتهای پیام