تاریخ، جنگ‌های بسیاری را ثبت کرده است و گذری بر قرن‌های گذشته تایید می‌کند که تخریب ناشی از درگیری بین اقوام بشر، اثرات فاجعه‌بار بر طبیعت و منابع ارزشمند آن داشته و منجر به نابودی زمین شده است.
تاریخ، جنگ‌های بسیاری را ثبت کرده است و گذری بر قرن‌های گذشته تایید می‌کند که تخریب ناشی از درگیری بین اقوام بشر، اثرات فاجعه‌بار بر طبیعت و منابع ارزشمند آن داشته و منجر به نابودی زمین شده است.
به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، درگیری مسلحانه برای انسان‌ها پیامدهای تلخ و مرگبار دارد اما بیشتر ما شاید به این واقعیت فکر نکنیم که این رویداد تلخ، اثرات بسیار بد و ماندگاری نیز بر محیط زیست و منابع طبیعی که سرمایه‌ای ارزشمند برای تمام نسل‌هاست، دارد.
«برنامه محیط زیست سازمان ملل» (UNEP) در گزارش اخیر خود یکی از تازه‌ترین نمونه‌های این تخریب گسترده را بررسی کرده است و بر اساس ارزیابی اولیه‌ی این سازمان، تأثیرات زیست محیطی حملات خصمانه رژیم صهیونیستی در غزه بی‌سابقه است و منطقه را در معرض آلودگی سریع خاک، آب و هوا و خطر آسیب‌های جبران ناپذیر به اکوسیستم‌های طبیعی آن قرار می‌دهد.
حوالی خرداد ماه امسال سازمان ملل از تعطیلیِ ۵ تصفیه‌خانه فاضلاب در غزه خبر داد و تاکید کرد در این شرایط فاضلاب به سواحل، آب‌های ساحلی، خاک و آب شیرین راه یافته و این نواحی را با مجموعه‌ای از عوامل بیماری‌زا، مواد مغذی، میکروپلاستیک‌ها و مواد شیمیایی خطرناک آلوده می‌کند.
این نهاد رسمی بین‌المللی در گزارش خود هشدار داد شرایط فوق، تهدیدی فوری و بلندمدت برای سلامت مردم مظلوم غزه و در عین حال محیط زیست دریایی و زمین‌های زراعی این منطقه است.
UNEP همچنان بر درخواست آتش‌بس فوری برای محافظت از زندگی مردم و در نهایت کمک به کاهش اثرات زیست‌محیطیِ حملات این رژیم اشغالگر تاکید می‌کند.
«اینگر اندرسن»، مدیر اجرایی UNEP می‌گوید: نه تنها مردم بی‌گناه غزه با رنج‌های توصیف‌ناپذیری از این جنگِ نابرابر مواجه هستند بلکه آسیب‌های زیست‌محیطی قابل توجه و فزاینده در غزه باعث می‌شود که خانواده‌های فلسطینی در نوار غزه درگیر روند بهبودی دردناک و طولانی‌مدت شوند.
وی افزود: در حالی که سوالات زیادی در مورد نوع و کمیت دقیق آلاینده‌های موثر بر محیط زیست در غزه باقی مانده است، مردم در حال حاضر با عواقب آسیب‌های ناشی از درگیری به سیستم‌های مدیریت زیست محیطی و همچنین آلودگی گسترده زندگی می‌کنند. سیستم آب و فاضلاب از بین رفته است. زیرساخت‌های حیاتی همچنان در حال تخریب هستند. مناطق ساحلی، خاک و اکوسیستم‌ها نیز به شدت تحت تاثیر قرار گرفته‌اند. همه اینها به شدت به سلامت مردم، امنیت غذایی و تاب‌آوری غزه آسیب می‌زند.
به گزارش دفتر اطلاع‌رسانی برنامه محیط زیست سازمان ملل، مدیر اجرایی UNEP تاکید کرد: ما فوراً به یک آتش‌بس برای نجات جان مردم و احیای محیط زیست نیاز داریم تا فلسطینی‌ها بتوانند از درگیری نجات یافته و زندگی و معیشت خود را در غزه بازسازی کنند.
ارزیابی اولیه از خسارات جنگ غزه به محیط زیست:
این درگیری، پیشرفت‌های اخیر (هرچند محدود) در سیستم‌های مدیریت زیست محیطی غزه را خنثی می‌کند.
تا زمان انتشار این گزارش برآورد شده است که ۳۹ میلیون تُن زباله در این درگیری تولید شده است.
سیستم‌های آب، فاضلاب و بهداشت تقریباً به طور کامل از بین رفته‌اند.
سیستم مدیریت پسماند جامد به شدت آسیب دیده است.
مهمات حاوی فلزات سنگین و مواد شیمیایی انفجاری در مناطق پرجمعیت غزه مستقر شده و منابع آب و خاک را آلوده کرده و سلامت مردم را به خطر می‌اندازد.
انتظار می‌رود تخریب صفحات خورشیدی باعث نشت سرب و سایر فلزات سنگین شود و خطر جدیدی را برای خاک و آب غزه ایجاد کند.
همچنین تا مارس ۲۰۲۴، نزدیک به نیمی از پوشش درختی و زمین‌های کشاورزی غزه از بین رفته‌اند.
ثروت‌های طبیعی زمین
زمین، هوا، آب، گیاهان، حیوانات و همه موجودات زنده، «محیط طبیعی» را تشکیل می‌دهند. به محیط جغرافیایی، محیط طبیعی نیز گفته می‌شود زیرا با طبیعت در تعامل است.
خشکی‌های مسطح زمین، رودخانه‌ها، کوه‌ها، بیابان‌ها، آب، اقیانوس‌ها، آتشفشان‌ها و ...، نمونه‌هایی از محیط طبیعی هستند.
محیط طبیعی شامل «منابع طبیعی» است که به عنوان مواد اولیه برای تولید انواع محصولات، مورد نیاز است. از منابع طبیعی برای تولید مواد غذایی، سوخت و مواد خام برای تولید کالا استفاده می‌شود.
نفت، زغال سنگ، گاز طبیعی، فلزات، سنگ و ماسه همگی منابع طبیعی محسوب می‌شود. سایر منابع طبیعی نیز عبارتند از هوا، نور خورشید، خاک، آب، حیوانات، پرندگان، ماهی‌ها و گیاهان.
در جدول پایین برخی از منابع طبیعی زمین و استفاده نهایی از آنها ذکر شده است.
هر کشوری منابع طبیعی خود را دارد که تعدادی از آنها در جدول پایین یادآوری شده است. این منابع طبیعی نشان‌دهنده ثروت هر کشور است که این ثروت نیز مبتنی بر استفاده از منابع طبیعی موجود آنهاست.
تفاوت «تروریسم زیست‌محیطی» با «بوم‌تروریسم»
«تروریسم زیست محیطی» یکی از عوامل تخریب طبیعت است و شامل هدف قرار دادن منابع طبیعی است. تروریسم زیست‌محیطی (Environmental terrorism) شامل یک یا چند اقدام غیرقانونی است که به منابع زیست‌محیطی زیان وارد می‌کند یا آنها را از بین می‌برد.
همچنین این عبارت برای برچسب‌گذاری اقدامات تخریبی غیرضروری یا غیرقابل توجیه زیست‌محیطی برای کسب درآمد شخصی یا شرکتی استفاده می‌شود.
از سوی دیگر، بوم‌تروریسم یا «اکوتروریسم» (Eco-terrorism) به عمل خشونت‌آمیزی گفته می‌شود که در حمایت از محیط زیست علیه یک فرد یا افراد و تخریب دارایی‌های آنها صورت می‌گیرد.
بوم‌تروریسم در FBI این‌گونه تعریف شده است: عمل خشونت‌آمیز یا تهدید به خشونت علیه مردم یا اموال آنها توسط محیط زیست‌گراها به دلایل زیست‌محیطی یا سیاسی با هدف تحت تأثیر قرار دادن افراد دیگر.
به موازات گسترش تخریب طبیعت در سال‌های اخیر و بی‌توجهی بسیاری از دولت‌های جهان نسبت به از بین رفتن محیط زیست، بسیاری از گروه‌ها به شکل سازمان‌های داوطلبانه و نهادهای خصوصیِ بین‌المللی دست به اقدامات حفاظتی می‌زنند از جمله «صلح سبز» یا «جبهه رهایی جانوران» اما در برخی موارد این گروه‌ها هم گاهی در اقداماتی کنترل‌نشده و به منظور وادار کردن دولت‌ها به توجه به خواسته‌هایشان به آتش زدن و صدمه به ساختمان‌ها، املاک و منافع شرکت‌های آلوده‌کننده یا تخریب‌گر محیط زیست می‌پردازند.
از روش‌های آنها می‌توان به میخ‌کاری درختان اشاره کرد. طی این روش که با هدف جلوگیری از قطع درختان صورت می‌پذیرد میله یا میخ آهنی را به درخت می‌کوبند تا وارد آن شود و بعداً برای قطع‌کنندگان آن ایجاد خطر و هزینه کند. آنها معتقدند این مسئله در درازمدت باعث حفظ درختان می‌شود.
جنگ نه تنها می‌تواند به محیط اجتماعی آسیب برساند بلکه فعالیت‌های نظامی، مقادیر زیادی گازهای گلخانه‌ای را تولید می‌کند و باعث آلودگی می‌شود که به تغییرات آب و هوایی ناشی از فعالیت انسانی و کاهش منابع دامن می‌زند و البته در کنار زخم‌های دیگری که بر پیکره محیط زیست کلی زمین وارد می‌شود.
جنگ باعث بروز حوادث آلوده‌کننده‌ای می‌شود که دامنه آنها صنعتی است. در زمان درگیری‌های نظامی و مسلحانه بین ملل مختلف به ویژه در عصری که بسیاری از جمعیت زمین در ارتباط تنگاتنگ با تکنولوژی روزگار می‌گذرانند، تاسیسات نفت یا انرژی عمدا مورد حمله قرار می‌گیرند.
تکنیک‌های زمین سوخته شامل تخریب زیرساخت‌های کشاورزی مانند کانال‌ها، چاه‌ها و پمپ‌هاست که منجر به اثرات فرامرزی آلودگی در رودخانه‌ها، سفره‌های زیرزمینی یا دریاها می‌شود.
زمان و تاریخ نشان می‌دهد که تاکتیک‌ها و استراتژی‌ها برای پیروزی در جنگ‌ها با تخریب و نابودی منابع طبیعیِ کشورها، ویرانی و خسارات فلج‌کننده به بار آورده است.
جنگ چگونه بر اکوسیستم، ذهن و جسم انسان تأثیر می‌گذارد؟
سلاح‌ها و مهمات نظامی مورد استفاده در درگیری‌ها، میراث زیست محیطی به جا می‌گذارند.
مین‌های زمینی، مهمات خوشه‌ای و سایر مواد منفجره باقی‌مانده از جنگ می‌توانند دسترسی به زمین‌های کشاورزی را محدود کرده و خاک و منابع آب را با فلزات و مواد پرانرژی سمی آلوده کنند.
البته که جنگ تاثیرات منفی زیادی روی ذهن و جسم انسان دارد! مرگ، جراحت، خشونت جنسی، سوءتغذیه، بیماری، ناتوانی و آوارگی تنها گوشه‌ای از تهدیدکننده‌ترین پیامدهای فیزیکی جنگ هستند، در حالی که اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، افسردگی و اضطراب هم برخی از آسیب‌های روانی آن هستند.
علاوه بر اینها، گرد و غبار سمی، منابع آب آلوده و بقایای مواد شیمیایی منجر به سرطان، نقایص مادرزادی و چنین شرایطی می‌شود که در موارد شدید به طور بالقوه با آلودگی محیط زیست مرتبط است و حتی می‌تواند ساکنان یک منطقه و نسل‌های بعدی آن را تا سال‌ها از نعمت یک زندگی عادی محروم کند.
جنگ به بحران آب و هوا دامن می‌زند
تجهیزات نظامی مقادیر زیادی سوخت فسیلی مصرف می‌کنند.
بمباران و سایر روش‌های جنگ مدرن به طور مستقیم حیات وحش و تنوع زیستی را تخریب می‌کند.
آلودگی ناشی از جنگ، آب، خاک و هوا را آلوده می‌کند.
جنگ باعث انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌شود.
حتی در زمان صلح هم ارتش‌های جهان مقادیر زیادی انرژی‌های ناسالم مصرف می‌کند که شامل امکانات آموزشی، خوابگاه‌ها و کارخانه‌های تولیدی در بسیاری از کشورها می‌شود.
تخریب تنوع زیستی، جنگل زدایی، تخریب مناظر طبیعی یکی دیگر از پیامدهای جنگ است.
و بالاخره اینکه تهی شدن سیاره از منابع طبیعی آن، بر اکوسیستم های سراسر جهان تأثیر سوء می‌گذارد.
چگونه یک محیط زیست آسیب‌دیده را احیا کنیم؟
به همان اندازه که آرزو می‌کنیم جنگ اتفاق نیفتد اما در واقعیت جنگ‌ها و درگیری‌های مسلحانه اتفاق می‌افتد و مشکلات بزرگی برای بشریت و زمین ایجاد می‌کند. سوال این است که از دست ما چه کاری برمی‌آید؟
ما در این برهه از زمان به طور جدی نیاز داریم که رابطه بشر با طبیعت را احیا کنیم و بکوشیم تا مشکلات زمین را از طریق اقدامات دگرگون‌کننده متعادل کنیم.
در زیر چند نمونه از کارهایی که همه ما در راستای مرهم نهادن بر زخم‌های طبیعت می‌توانیم انجام دهیم آورده شده است:
درخت بکاریم.
حیات‌وحش را احیا کنیم. به این معنی که اکوسیستم‌های آسیب‌دیده‌ی زمین را به حالت طبیعیِ غیرقابل کشت بازگردانیم به ویژه با بازگرداندن گونه‌های جانوران وحشی که از این مناطق به واسطه مداخله انسان رانده یا معدوم شده‌اند.
در یک پروژه بازیابی محیط زیست داوطلب شویم.
کمتر گوشت بخوریم.
ساده‌زیستی کنیم.
از مشاغل سازگار با محیط زیست (مشاغل سبز) حمایت کنیم.
تا حد امکان مواد ارگانیک بخریم.
به گروه‌های حفاظتی کمک کنیم.
سرمایه‌گذاری‌های سبز را انتخاب کنیم.
به کمپین‌های پاکسازی ساحل بپیوندیم یا از سازمان‌دهندگان آنها باشیم.
یک تیم سبز با دوستان یا هم‌محلی‌های خود ایجاد کنیم.
با افرادی که از پروژه‌های زیست محیطی حمایت می‌کنند، کار کنیم.
از منابع طبیعی شهر خود محافظت کنیم.
از بهبود کیفیت زندگی مشترک انسان‌ها حفاظت کنیم.
انتهای پیام