مدیرکل محیط زیست استان تهران از بررسی مشکلات پارک ملی لار در شورای عالی امنیت ملی خبر داد.
دکتر محمد هادی حیدر زاده در حاشیه بازدید از پارک ملی لار در گفت‌وگو با خبرنگار سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، گفت: پارک ملی لار یکی از مناطق بسیار مهم استان تهران و حتی کشور به لحاظ حفاظتی به شمار می‌رود که در این راستا باید هرچه سریعتر مشکلات آن برطرف شود.
وی با تاکید بر این که سد لار در داخل پارک ملی لار به عنوان یکی از منابع اصلی تامین کننده آب شرب تهران واقع شده است افزود: بر این اساس و با توجه به حساسیت شورای عالی امنیت ملی در خصوص منابع آبی پایتخت، باید توجه جدی به این پارک صورت گیرد.
مدیرکل محیط زیست استان تهران ورود دام و برخی مستثنیات در داخل پارک ملی لار را یکی از مشکلات جدی آن دانست و گفت: متاسفانه میزان دام در مراتع لار چندین برابر ظرفیت اعلامی و مراتع این پارک ملی است که همین امر موجب شده است تا ضمن تنزل درجه مراتع منطقه، مشکلات فراوانی برای زون‌های حفاظتی ایجاد شود.
وی از سرشماری حیات وحش این پارک ملی پس از چند سال وقفه خبر داد و گفت: در نظر داریم در طرحی ضربتی و با کمک نیروهای داوطلب و محیط بانان آموزش دیده سرشماری حیات وحش این پارک ملی را در سال جاری انجام دهیم که قطعا این امر می‌تواند نقشه راهی برای تصمیم‌گیری‌های بعدی و گزارش عملکرد بهبود وضعیت در این منطقه باشد.
مدیرکل محیط زیست استان تهران از دیگر برنامه‌های اداره کل محیط زیست استان تهران را افزایش تجهیزات و نیروی انسانی برای حفاظت از پارک ملی لار عنوان کرد و گفت: قطعا با برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته تلاش خواهیم کرد تا تخلفات شکار و صید خصوصا در فصل سرما که حیات وحش از ارتفاعات به پایین می‌آیند در پارک ملی لار به حداقل ممکن برسد.
به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران، پارک ملی لار که یکی از مهمترین زیستگاه‌های جانوری و گیاهی و سر منشاء آب شرب تهران محسوب می‌شود، در دامنه جنوبی مرتفع‌ترین نقطه ایران در رشته کوههای البرز، با مساحت 31 هزار هکتار در 70 کیلومتری شمال شرقی شهر تهران قرار دارد. این منطقه در سال 1354 با وسعت 73 هزار و 500 هکتار با عنوان «پارک ملی» تحت حفاظت قرار گرفت و از سال 1361 تا سال 1381 طبق مصوبه شورایعالی حفاظت محیط زیست به عنوان منطقه حفاظت شده و از آن تاریخ تا کنون به عنوان پارک ملی اداره می‌شود.
بر اساس قوانین پارک ملی به محدوده‌ای از منابع طبیعی کشور اعم از جنگل، مرتع و بیشه‌های طبیعی و اراضی جنگلی و دشت و آب و کوهستان اطلاق می‌شود که نمایانگر نمونه‌های برجسته‌ای از مظاهر طبیعی ایران باشد و به منظور حفظ همیشگی وضع زندگی و طبیعت آن و همچنین ایجاد محیط مناسب برای تکثیر و پرورش جانوران وحشی و رشد رستنیها در شرایط کاملا طبیعی تحت حفاظت قرار می‌گیرد.
در پارکهای ملی، تیراندازی، شکار، تعلیف احشام، قطع درختان ممنوع است و ورود و عبور از این پارکها نیز تابع دستورالعمل سازمان حفاظت محیط زیست است.
ارتفاعات بلند و زیستگاههای امن در دو سوی دره زیبای لار بر عظمت این پارک ملی افزوده و چشم‌اندازها، چشمه‌سارها و رودخانه‌های پرآب همه نشانی از استواری و جذابیت این منطقه پرطراوت دارد.
پوشش گیاهی منطقه اکثرا مرتعی است و از انواع گندمیان پایا، بوته‌زارها و پوششهای آلپی تشکیل شده و در نقاط مرتفع، گونه ارس که در برخی مناطق از تراکم نبستا خوبی برخوردار است، گسترش دارد.
گونه‌های مهم گیاهی منطقه را انواع گیاهان دارویی، صنعتی و غذایی مانند قارچ، کاسنی، باریجه، آویشن، موسیر، پیازک، والک، کنگر، گزل، گلپر، چای کوهی، کما، گل گاو زبان، اسپند، شیرین بیان، چوبک، بارهنگ، شنگ و شقایق وحشی تشکیل می‌دهند.
گونه‌های جانوری منطقه متشکل از پستاندارانی نظیر کل و بز، قوچ و میش البرز مرکزی، خرس قهوه‌ای، پلنگ، گرگ، روباه، گراز و گربه وحشی هستند. از جامعه پرندگان، انواع پرندگان بومی و مهاجر نظیر کبک، عقاب، دلیجه، کبک دری، سارگپه و درنا دراین منطقه حضور دارند.
خزندگان و دوزیستان موجود در این منطقه را جانورانی مانند افعی دماوندی، افعی البرزی، مارمولک، بزمجه، لاک پشت و قورباغه تشکیل می‌دهند. از آبزیان بارز منطقه، ماهی قزل‌آلای خال قرمز را می‌توان نام برد.
این منطقه دارای ویژگیهای خاص و جوامع غنی گیاهی و جانوری است و وجود ماهی قزل‌آلای خال قرمز که از نادرترین گونه‌های آبزی جهان می‌باشد، اهمیت این مجموعه را دو چندان کرده است.
حوضه آبخیز لار افزون بر تامین قسمتی از آب آشامیدنی تهران بزرگ، می‌تواند نقش اقتصادی مهمی را به عنوان تفرجگاهی جذاب، مرکز دامپروری در حد ظرفیت، ذخائر دست نخورده طبیعی، چشمه‌های آب معدنی و اندوخته‌های اکولوژیکی ایفا کند.
پارک ملی لار با دارا بودن اکوسیستمهای متنوعی اعم از آبی و خشکی علاوه بر تنوع زیستگاهی، می‌تواند سالانه جمعیت زیادی از علاقه‌مندان طبیعت را جهت کوهنوردی، ماهیگیری، پیک‌نیک و کمپ پینگ به خود جلب کند.
جاده‌های ارتباطی متعدد در منطقه، تغییر کاربری اراضی و چرای بی‌رویه از جمله عوامل اصلی تهدید و تخریب این پارک ملی است.
انتهای پیام