محققان دریافتند که کودکان از طریق داستان‌نویسی با محیط ارتباط برقرار می‌کنند.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA) به نقل از ارث، بر اساس نتایج مطالعه جدیدی که توسط دانشگاه یورک کانادا انجام شد، کودکان می‌توانند از طریق داستان‌نویسی ارتباط قوی‌تری با محیط به دست آورند.

کارشناسان تصمیم گرفتند تا بررسی کنند که چگونه یک فعالیت داستان‌نویسی ممکن است بر درک کودکان در مورد زباله‌های پلاستیکی تأثیر بگذارد همچنین چگونه رفتار آنها ممکن است تحت‌ تأثیر قرار گیرد.

دکتر کیلی وایلز از نویسندگان این مطالعه گفت: موضوع مهم پروژه ما بررسی پاسخ‌های کودکان به پرسشنامه‌هایی بود که قبل و بعد از نوشتن این داستان‌ها تکمیل کردند. ما متوجه شدیم که دانش آنها در مورد این موضوع افزایش یافته است زیرا آنها گزارش کردند که اقدامات دوستدار محیط زیست بیشتری انجام می‌دهند.

از کودکان خواسته شد تا از تخیل خود در مورد زباله‌هایی که معمولاً در ساحل یافت می‌شوند، مانند نی و کیسه‌های پلاستیکی استفاده کنند سپس به آنها گفتند که تصور کنند که چگونه این موارد در ساحل قرار گرفتند.

پروژه نوشتن نشان داد که کودکان بیشتر به فکر راه‌هایی برای جلوگیری از ورود زباله به محیط هستند و تنها به فکر تمیزکردن نیستند.

محققان اظهار کردند که بهترین راه‌حل‌های ارائه شده در داستان‌ها، بازیافت و دفع کافی زباله بود.

استل پرات، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: داستان‌ها روشی جدید و متفاوت برای کشف آنچه مردم باور دارند و چگونگی درک محیط اطرافشان ارائه می‌دهند. نتایج واقعاً الهام‌بخش بود و آگاهی کودکان را از تأثیر پلاستیک بر زندگی دریایی و محیط‌زیست نشان داد.

در بیش از نیمی از داستان‌ها، کودکان از خطرات آلودگی پلاستیکی در محیط‌های دریایی، از جمله خطر گرفتار شدن حیوانات آگاه بودند. بسیاری از داستان‌ها عواقب خوردن پلاستیک را در حیوانات توصیف می‌کنند.

این طرح کمک کرد تا نشان دهیم چگونه می‌توانیم این پیام را به کودکان منتقل کنیم و امیدواریم که تغییر ایجاد کنیم.

این مطالعه در مجله Marine Pollution Bulletin منتشر شده است.

انتهای پیام