در دنیایی که آب‌وهوا به‌ طور فزاینده‌ای غیرقابل پیش‌بینی است، درک چگونگی سازگاری و بقای گیاهان بسیار مهم می‌شود.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA) به نقل از ارث، تحقیق جدید از دانشگاه کالیفرنیا، دیویس ایالات‌ متحده مشخص کرد که چگونه گوجه فرنگی از ریشه‌های خود برای جیره‌بندی آب در شرایط خشکسالی استفاده می‌کند که نشان دهنده پیشرفت قابل‌توجهی در تحقیقات کشاورزی و راهبردهای بالقوه انعطاف پذیری محصول است.

در مرکز این کشف، ماده‌ای به نام سوبرین، پلیمری آب گریز نهفته است. سوبرین نقش مهمی در نحوه مدیریت منابع آب توسط گیاهان در تنش دارد. به‌طور معمول، در خشکسالی، ریشه‌های گیاه، سابرین تولید می‌کنند تا از جریان آب به سمت بالا و به سمت برگ‌ها جلوگیری کند. این مکانیسم حیاتی است زیرا آبی که به برگ‌ها می‌رسد به سرعت تبخیر می‌شود. گیاهان بدون سوبرین، از دست‌دادن آب قابل‌توجهی را متحمل خواهند شد.

در حالی که سوبرین برای گیاه‌شناسان جدید نیست، تولید آن در گیاهان گوجه فرنگی یک مورد منحصر به فرد را ارائه می‌دهد.

در بیشتر گیاهان، سوبرین توسط سلول‌های اندودرمی در عروق داخلی ریشه تولید می‌شود. این مطالعه نشان داد که بدون این لایه محافظ، گیاهان گوجه فرنگی مقاومت کمتری نسبت به تنش آبی نشان می‌دهند.

با ایجاد اثربخشی سوبرین در یک محیط کنترل شده، مرحله بعدی شامل آزمایش میدانی است.  

پروفسور برادی و گروهش قصد دارند از این دانش برای بهبود تحمل به خشکی در گوجه‌ فرنگی استفاده کنند که می‌تواند شیوه‌های کشاورزی را متحول کند.

برادی گفت: ما در حال کار بر روی این یافته‌ها و قرار دادن آن در مزرعه بوده‌ایم تا بتوانیم گوجه‌فرنگی‌ها را نسبت به خشکی مقاوم‌تر کنیم.


انتهای پیام